Έλληνες και γραικύλοι

Τα αρνητικά γνωρίσματα της σημερινής κοινωνίας είναι αμέτρητα. Ένα από τα σημαντικότερα και με τις πιο αρνητικές συνέπειες είναι η κουλτούρα του ατομικισμού που έχει ενταθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Όσο περνάει ο καιρός, το τέρας του ατομικισμού γίνεται όλο και πιο ισχυρό, όλο και πιο άσχημο, όλο και πιο επικίνδυνο, μία αρρώστια που αθόρυβα τρώει τα σωθικά του ανθρώπου εδώ και χρόνια. Ο άνθρωπος πλέον, περιορισμένος σε έναν μικρό κύκλο ανθρώπων που θεωρεί δικούς του, αποκομμένος και απομονωμένος από το κοινωνικό σύνολο, εγκλωβισμένος στο αχανές άστυ, δρα και ζει σαν μονάδα, σαν ανεξάρτητο άτομο, που δεν είναι ικανό να κατανοήσει την ουσιαστική σημασία που έχει η έννοια της κοινότητας και πόσο σημαντική για κάθε άτομο είναι αυτή.

Η εικόνα που έχει για την έννοια αυτή είναι θολή και διαστρεβλωμένη. Δεν μπορεί να κατανοήσει πως κάθε επιλογή του και κάθε πράξη του έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία και μπορούν να επηρεάσουν το σύνολο της κοινότητας στην οποία ανήκει, έστω και εν αγνοία του. Πως η αδιαφορία του, η ανεκτικότητά του ή ακόμα και η δειλία του, μπορούν, όχι μόνο να επηρεάσουν αρνητικά αλλά ακόμα και να καταστρέψουν το παρόν και το μέλλον της κοινότητας. Η ζωή γι'αυτόν τον άνθρωπο ξεκινάει με την γέννησή του και τελειώνει με τον θάνατό του, κανένα παρελθόν δεν έχει σημασία και καμία ευθύνη δεν φέρει για το μέλλον, δεν θα ζει στο μέλλον οπότε γιατί να τον απασχολήσει;

Και έτσι καταλήξαμε να έχουμε ένα άρρωστο κοινωνικό σύνολο, που απαρτίζεται από άρρωστες μονάδες - άτομα. Μόνος ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλους μόνους, ο άνθρωπος αρχικά νοιαζόταν μόνο για την ευκολία, την καλοπέραση και το "ό,τι φάμε και ό,τι πιούμε" του παρόντος, αδιαφορώντας παντελώς για το μέλλον και σήμερα αδιαφορεί τόσο για το μέλλον, όσο και για το παρόν. Η καλοπέραση πέρασε και σε μεγάλο βαθμό αντικαταστάθηκε από την απλή επιβίωση και το παρόν πλέον μοιάζει με τιμωρία και δυσβάσταχτο φορτίο. Το μέλλον μοιάζει σαν να έσβησε πριν καλά καλά έρθει. Ένα καλύτερο μέλλον χρειάζεται χρόνο, όνειρα, θυσίες, ανθρώπους ζωντανούς. Μα ο χρόνος πια πάγωσε, τα όνειρα πέθαναν μαζί του και ο άνθρωπος αυτός και οι θυσίες δεν έχουν σημασία αφού δεν θα μπορέσει αυτός να απολαύσει τους καρπούς τους.Θα τους απολάμβαναν τα παιδιά του, μα ούτε αυτό έχει για εκείνον σημασία.

Το άρρωστο κοινωνικό σύνολο και μαζί και όλες οι μονάδες και τα άτομα από τα οποία αποτελείται, πλέον βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της αρρώστιας τους. Το σύνολο γερασμένο, ταλαιπωρημένο και με τα σωθικά του φαγωμένα και σαπισμένα, εξαιτίας της αρρώστιας του, κλείνει τα γερασμένα και θολά του μάτια κάθε βράδυ με μία μύχια ελπίδα πως θα είναι και το τελευταίο του και θρηνεί κάθε αυγή γιατί ο λυτρωτής θάνατος πάλι δεν του έκανε τη χάρη. Μα ξέρει πως η ώρα αυτή κοντεύει και γι' αυτό κάνει υπομονή.

Η κοινότητα και το σύνολο είναι σημαντικά για κάθε άνθρωπο, φαίνεται άλλωστε και από τα πολλά σύνολα που δημιουργούν οι άνθρωποι μαζί με άλλους ανθρώπους, όταν αισθάνονται πως κάτι κοινό τους ενώνει. Σύνολα τεχνητά και διαμορφωμένα από ανθρώπους όπως τα σύγχρονα έθνη, οι κοινότητες ανθρώπων με παράξενες σεξουαλικές προτιμήσεις, οι εργάτες, οι δεξιοί, οι αριστεροί, οι οπαδοί αθλητικών ομάδων, οι χριστιανοί και πάει λέγοντας. Σύνολα και κοινότητες τεχνητά που ποτέ δεν θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν τη φυσική κοινότητα της φυλής και του αίματος, που προκύπτει από τη θεία πρόνοια και όχι από την ανθρώπινη διάνοια. Δίχως το όμαιμον, κάθε σύνολο μοιάζει, μάλλον, με άρρωστη μάζα παρά με έναν υγιή οργανισμό.

Οι εθνικοσοσιαλιστές είμαστε σε θέση, όχι μόνο να γνωρίζουμε τη σημαντικότητα της κοινότητας και του συνόλου αλλά να μπορούμε να ξεχωρίσουμε το υγιές σύνολο - οργανισμό από το άρρωστο σύνολο - μάζα. Οι εθνικοσοσιαλιστές πιστεύουμε στην υπεροχή της κοινότητας έναντι του ατόμου και στην υπεράσπιση της κοινότητας με κάθε κόστος. Κατανοούμε σε βάθος πως καθένας από μας σαν εγώ και σαν άτομο - μονάδα, έχει χρέος να στραφεί προς το εγώ του και να αποκτήσει, στον βαθμό που οι δυνατότητές του το επιτρέπουν, το πολυπόθητο γνώθι σαυτόν και να ανακαλύψει τη δική του ξεχωριστή και μοναδική προσωπικότητα. Να ανακαλύψει κάθε του μειονέκτημα, κάθε του δυνατότητα, κάθε του αρετή και χάρισμα και ύστερα να στραφεί προς την κοινότητα, να πάρει τη θέση που του αρμόζει, βάσει των χαρισμάτων του, και από εκεί να προσφέρει όλο του το είναι στην κοινότητα - οργανισμό. Γνωρίζοντας πως, φροντίζοντας για το καλό της κοινότητας, φροντίζει και για το δικό του καλό αλλά όχι μόνο για το δικό του καλό, και το ίδιο κάνουν όλοι για όλους. Από την προσφορά του κάθε ατόμου, θα ωφεληθεί το σύνολο της κοινότητας και παράλληλα το κάθε άτομο ξεχωριστά που ανήκει σε αυτήν.

Πιστεύουμε λοιπόν σε κοινότητες που θα ομοιάζουν με ζωντανούς και υγιείς οργανισμούς και όχι σε προβληματικά σύνολα που ομοιάζουν με άρρωστες μάζες. Σήμερα τα παράσιτα της πολιτικής ζωής μαζί με τις κομματικές αυλές τους και έχοντας για σύμμαχο την άρρωστη και σαπισμένη μάζα, που κάθε της άτομο - μονάδα μοιάζει, είτε λίγο είτε πολύ, με τον άνθρωπο που περιέγραψα στην αρχή του άρθρου, δίχως καμία ντροπή  επιστράτευσαν και εργαλειοποίησαν το καλό και το ωφέλιμο, όπως είναι η ατομική ευθύνη και η προστασία του κοινωνικού συνόλου, για να  δώσουν στο σύνολο τη χαριστική βολή και όχι φυσικά για να το προστατέψουν ή να το ωφελήσουν. Θα ήμασταν ανόητοι αν πιστεύαμε, έστω για μία στιγμή, πως οι παρηκμασμένες αυτές μονάδες ξύπνησαν απότομα από τον εγωιστικό και ατομικιστικό  τους λήθαργο και ξαφνικά άρχισαν να νοιάζονται πραγματικά για το σύνολο και το καλό του, οι ίδιες μονάδες που αν πριν από έναν χρόνο τους έλεγες πως το καλό του συνόλου είναι σημαντικότερο από τις ατομικές ελευθερίες τους θα όρμαγαν σαν ύαινες να σε κατασπαράξουν, φωνάζοντας "my body my choice" και "κρεμάλες στους φασίστες". Μία άρρωστη και σαπισμένη μάζα, που επικαλείται την συλλογικότητα, είτε επειδή είναι της μόδας, είτε για να επωφεληθεί σε ατομικό επίπεδο. 

Σε πλήρη αντίθεση με αυτή την άσχημη μάζα, εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές ανήκουμε στη κατηγορία των ανθρώπων που έχουν βαθειά πίστη και λατρεία σε έννοιες και αξίες όπως η αλήθεια, η υπευθυνότητα, η τιμιότητα, η δικαιοσύνη, η ελευθερία και η σοφία. Και καταφέραμε  ως τώρα να μην προδώσουμε αυτές τις τόσο ιερές έννοιες και αξίες, όσο μεγάλο και αν θα ήταν το ατομικό κέρδος που θα είχαμε αν το είχαμε κάνει. Και είμαστε περήφανοι που δεν καταδεχτήκαμε ποτέ να γίνουμε παράσιτα, μόνο και μόνο για να έχουμε ένα μετρικό μέσα στη μάζα. Γι' αυτό λοιπόν αρνούμαστε πεισματικά να δεχτούμε υποδείξεις και διαταγές από ανεύθυνους, άτιμους, άφρονες, ψεύτες, άδικους και πάνω από όλα ανελεύθερους και παρασιτικούς ανθρώπους, εξαιτίας των οποίων έφτασε η κοινωνία στη σημερινή της σήψη και παρακμή. Όχι, δεν είναι  υπεύθυνοι, και όχι, δεν νοιάζονται πραγματικά για κανένα συλλογικό καλό, παρά μόνο για το ατομικό τους συμφέρον. Απόδειξη αυτού είναι η παντελής αδιαφορία και απραξία τους για το ζήτημα της λάθρομεταναστευτικής κρίσης η οποία είναι πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από κάθε άλλη κρίση υγειονομική, οικονομική κ.λπ. Και αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τη φυλή μας, αυτήν την στιγμή. Σε λίγα μόνο χρόνια από τώρα ο λευκός άνθρωπος θα έχει απωλέσει ένα τεράστιο κομμάτι του ζωτικού του χώρου και θα κινδυνεύει με αφανισμό. Όμως κανένας υπεύθυνος και νομοταγής πολίτης δεν δείχνει ενδιαφέρον και ούτε ανησυχεί ουσιαστικά για αυτόν τον κίνδυνο και μάλιστα πολλοί εξ αυτών περιθωριοποιούν και με μανία στρέφονται κατά κάθε λογικού ανθρώπου που θα θίξει αυτό το ζήτημα.

Είναι αγνός και τίμιος όποιος είναι έτοιμος να κάνει θυσίες για το σύνολο στο οποίο ανήκει μα είναι αναγκαία και η σοφία, που βοηθά τον αγνό άνθρωπο και τον καθιστά ικανό να μπορεί να ξεχωρίσει το υγιές σύνολο που είναι άξιο θυσίας από την διεστραμμένη σύγχρονη μάζα που είναι άξια αφανισμού. Σε αυτή λοιπόν την ανισόρροπη και παντελώς βλαμμένη κοινωνία, το μοναδικό μας χρέος είναι τούτο, να προστατέψουμε το αίμα και τον ζωτικό μας χώρο. Να καταφέρουμε  με λόγια και πάνω από όλα με πράξεις να αποτραβήξουμε από το ντελίριο της παρακμής κάθε ζωντανό και υγιή φυλετικό μας αδερφό, που από απροσεξία παρασύρθηκε από τη μάζα, εγκλωβίστηκε και τώρα πνίγεται μέσα στη βρόμα και στον βούρκο της. Και μαζί να χτίσουμε έναν νέο, ακμαίο και εύρωστο οργανισμό που θα σφύζει από νεότητα και κάλλος. Μία κοινότητα όπου όλες οι μονάδες και τα άτομα που θα την αποτελούν θα έχουν πίστη σε κοινές αξίες, κοινά ιδανικά, θα έχουν κοινά όνειρα και πάνω από όλα κοινό αίμα. Μία κοινότητα άξιων και ελεύθερων ανθρώπων, που για το καλό της θα αξίζει να δώσει ο καθένας ό,τι πιο πολύτιμο και ιερό έχει, το αίμα του.

Μία πολιτεία πραγματικών Ελλήνων, που χάρη στο αίμα τους θα μπορούν να κατανοήσουν πόσο ιερή και μεταφυσική σημασία έχει η λέξη Έλληνας και τι σημαίνει για κάθε λευκό άνθρωπο το να μπορεί να πει "Εγώ είμαι Έλληνας". Και όταν θα έρθει η μέρα που θα υπάρξει και πάλι η πολιτεία των Έλληνων, κάθε εχθρός και κάθε ελληνόφωνος σφετεριστής, που με θράσος αυτοαποκαλείται έλληνας, θα αντιληφθεί πως θα 'ταν καλύτερο γι' αυτόν να μην είχε γεννηθεί ποτέ, από το να αντικρίσει τον δαίμονα αυτόν που ακούει στο όνομα "Έλληνας".

Γιώτα