Κενά βλέμματα, κι αναπνέοντα κουφάρια, στοιβαγμένα στους συρμούς του θεού της κατανάλωσης..χαμένοι ανάμεσα στους χαμένους, με μόνο φάρο μια συσκευή κινητού, που φωτοβολεί ακόμα περισσότερο σκοτάδι, μέσα από την σήψη του σήμερα, μέσα από την δυσωδία του Τώρα. Κλείσε τα μάτια σου, αδερφέ μου, σφάλισέ τα γερά και τότε θα δεις πραγματικά. Τότε θα δεις μέσα σου, το μίσος να κοχλάζει και να σου γεμίζει όλα όσα ο κόσμος τους έλεγε ότι είναι κενά. Κλείσε τ' αυτιά σου. Κι άκου...τους σιγανούς ψίθυρους της αρχέγονης ψυχής. Το μυστικιστικό τραγούδι των νεκρών της ράτσας. Ξανάνοιξε τα μάτια σου, αδερφέ μου. Τώρα πια ποτέ δεν θα' σαι ίδιος. Είσαι και εσύ ένας ακόμα σκοτεινός Ιεροφάντης που στα χέρια του κρατά την πύρινη ρομφαία. Η φωτιά σου θα χαράξει το πεπρωμένο.
Ο σύντροφος Χ