Πέμπτη 8 Ιουλίου 2021

Η νοσηρότητα της δημοκρατίας



Η δημοκρατία έχει καταστεί στην παρακμιακή εποχή που ζούμε το παγκόσμιο πολίτευμα. Δεν είναι ένα απλό πολίτευμα αλλά θεωρείται το πιο δίκαιο, το πιο τίμιο. Έχει επικρατήσει η άποψη ότι χωρίς δημοκρατία δεν θα έχουμε ελευθερία. Δεν νοείται η ζωή μας χωρίς την «Αγία Δημοκρατία». Χωρίς αυτήν ο πολίτης θεωρεί ότι θα βρεθεί σε κάποιο καθεστώς ανελεύθερο, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ελευθερία λόγου. Σε ένα καθεστώς καταπιεστικό και αυταρχικό που θα καταστρατηγεί κάθε ανθρώπινο δικαίωμα. Δεν έχει σημασία τίποτα απολύτως παρά μόνο η δημοκρατία. Δεν έχει σημασία αν χάνεται η φυλή, αν πτωχεύει το έθνος, αν υφιστάμεθα εδαφικό ακρωτηριασμό. Δεν πειράζει αν εξευτελίζεται η κοινωνία και αν παρακμάζει η πολιτεία. Το μόνο που έχει σημασία είναι η δημοκρατία. Το υπέρτατο πολίτευμα.

Την επικαλούνται ακόμα και οι μπολσεβίκοι του Κ.Κ.Ε. που συμμετέχουν στο τσίρκο του κοινοβουλευτισμού κοροϊδεύοντας εαυτόν και αλλήλους. Οι κομμουνιστές, που έκοβαν τα λαρύγγια των αντιφρονούντων ή τους έστελναν στα Γκουλάγκ της Σοβιετίας. Αυτοί οι οποίοι, για να πάρουν την εξουσία στην Ελλάδα, σκότωσαν, βασάνισαν, έκαναν παιδομάζωμα, φορολόγησαν, πλιατσικολόγησαν. Πόσω μάλλον οι ιδεολογικοί τους γονείς στην Σοβιετική Ένωση που για να οικοδομήσουν τον σοσιαλισμό έκαναν τα ίδια και χειρότερα σε μακροσκοπική κλίμακα όπως στην Ουκρανία, όπου ο πατερούλης Στάλιν εξόντωσε 12 εκατομμύρια ανθρώπους σε έναν χειμώνα από την πείνα. Είναι το γνωστό Χολομοντόρ που οδήγησε τους Ουκρανούς ακόμη και στον κανιβαλισμό. Προκειμένου να επιβιώσουν σε κάποιες περιπτώσεις οι γονείς κομμάτιαζαν ένα από τα παιδιά και το μαγείρευαν ώστε να ταΐσουν τα υπόλοιπα. Στο καταστατικό του Κ.Κ.Ε. αναφέρεται ρητά ότι αυτοί οι ανθέλληνες προδότες θα επιχειρήσουν να ανατρέψουν το πολίτευμα ώστε να καταλάβουν με ένοπλο αγώνα την εξουσία στην πρώτη κοινωνική αναταραχή ή ακόμα και σε κατάσταση πολέμου. Θα στραφούν εναντίον της «αστικής τάξης», δηλαδή όλων ημών. Στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος.

Τώρα εκτός από τους εκδοροσφαγείς του Κ.Κ.Ε. έχουμε και τους πεφωτισHiμένους «νεοεθνικιστές» που σφάζονται στα πόδια της δημοκρατίας για το ποιος είναι πιο δημοκράτης και φιλελεύθερος. Οι πατριώτες εκ δεξιών που παριστάνουν τους εθνικιστές και συναγωνίζονται για το ποιος είναι ο πιο κατάλληλος να μπει στην Βουλή. Σαφέστατα πρόκειται για έναν ετερόκλητο όχλο μπολσεβίκων της δεξιάς που συνωστίζονται στις διαδικτυακές εκπομπές και στα μπλογκ δίνοντας εξετάσεις ως καλοί αντιναζί και αντίφα και πάνω απ’ όλα φιλοσημίτες και ορισμένοι ίσως ήδη και τέκτονες. Κάποτε αυτοί οι υπερπατριώτες εκ δεξιών ερωτοτροπούσαν με την δημοκρατία με έναν κάπως ντροπαλό τρόπο κλείνοντάς της το μάτι και φλερτάροντας πού και πού, περιμένοντας να γίνει το ειδύλλιο. Σήμερα έχουν αποθρασυνθεί εντελώς και, χωρίς αιδώ, της κάνουν δημόσια πρόταση γάμου.

Τι είναι η δημοκρατία; Τι σχέση έχει η δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας την οποία όλοι επικαλούνται με το σημερινό πολίτευμα; Τι είναι ο κοινοβουλευτισμός; Από πού προέρχεται; Αυτά και άλλα παρεμφερή ερωτήματα δεν απαντώνται με σαφήνεια αλλά πάντα υπάρχει ένα θολό τοπίο και μια ασάφεια. Υπάρχει ένας δογματισμός. Δηλαδή συμβαίνει ακριβώς ό,τι συμβαίνει σε κάθε θρησκεία όπου άρχει ένας δεσποτισμός. Είμαι σαφέστατος. Το πολίτευμα της δημοκρατίας είναι μια θρησκεία! Αποτελεί πλέον ένα θέσφατο το οποίο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Όπως και στον χριστιανισμό έτσι και στην δημοκρατία υπάρχουν η αριστερά και η δεξιά ως οι ιεροί κανόνες της εκκλησίας που εδώ είναι το κοινοβούλιο. Η αριστερά και η δεξιά είναι η παλαιά διαθήκη και η καινή διαθήκη της δημοκρατίας ενώ ο κομμουνισμός γίνεται δεκτός μόνο ως αίρεση. Ποιοι δεν χωράνε στην δημοκρατία τους; Μα φυσικά εμείς! Οι εθνοφυλετιστές.

Ο όρος εθνικισμός όπως ορίζεται βιολογικά και επιστημονικά περιλαμβάνει τον υπερεθνικισμό, τον εθνοφυλετισμό, τον εθνικό κοινοτισμό, τον εθνικοσοσιαλισμό. Ο εκφυλισμός όμως που συντελείται στην εποχή που ζούμε μας οδηγεί να αποφεύγουμε την χρήση του όρου «εθνικισμός» δημόσια. Αν «εθνικιστές» είναι η πλειοψηφία όλων αυτών που ανά την Ελληνική επικράτεια ισχυρίζονται ότι είναι «εθνικιστές» τότε προσωπικά προτιμώ να μην μου κρεμάνε την ταμπέλα του «εθνικιστή». Παρ’ όλα αυτά πρέπει να γίνει αγών ενάντια στους γραικύλους εκμαυλιστές της υπέρτατης ιδέας μας. Η λέξη εθνικισμός δεν ανήκει στους πατριώτες της αστικής δημοκρατίας. Γι’ αυτούς το έθνος είναι μια μάζα – σαβούρα ακροδεξιών ψηφοφόρων που θα τους ψηφίζει για να κάνουν το «εθνικιστικό» τους κοινοβουλευτικό έργο από τα τέρμα δεξιά έδρανα μέσα σε εκείνον τον οίκο που βρίσκεται στην πλατεία Συντάγματος. Ο εθνικισμός δεν είναι γέννημα των τεκτονικών στοών και της παρισινής κομμούνας. Θα μπορούσαμε να δεχτούμε ότι η γαλλική επανάσταση των Ιουδαίων Ιακωβίνων έφερε τον «νεοεθνικισμό», όπου το έθνος δεν έχει κοινό γενετικό υλικό, δεν έχει όμοιο χρώμα δέρματος, δεν έχει κοινή καταγωγή ούτε συνείδηση. Δεν είναι έθνος κατά Ισοκράτην αλλά κατά Ιεχωβά! Όπως το πλαστό «αμερικανικό» έθνος.

Πουθενά στην καθημερινότητα δεν υπάρχει δημοκρατία στην ζωή μας. Πουθενά. Ούτε καν στο πολίτευμα διότι άλλο δημοκρατία άλλο κοινοβουλευτισμός. Όταν ρώτησαν τον Σπαρτιάτη νομοθέτη Λυκούργο γιατί δεν φέρνει την δημοκρατία στην Σπάρτη απάντησε: «όταν στο σπίτι σου φέρεις δημοκρατία τότε θα την φέρω στη Σπάρτη». Και είναι η απλή και απτή αλήθεια. Όταν οι γονείς λαμβάνουν τις καθημερινές αποφάσεις για την πρόοδο της οικογένειας δεν ρωτούν τα ανήλικα τέκνα για να τα συμβουλευτούν. Οι αποφάσεις που λαμβάνουν όμως αφορούν και τα τέκνα. Όταν κάποιος μπαίνει σε ένα αεροπλάνο για να μεταβεί σε έναν προορισμό δεν ακούγεται ο πιλότος να λέει ότι θα κάνουμε εκλογές για να δούμε ποιος θα αναλάβει να κάνει την προσγείωση. Υπάρχει η αριστοκρατία η οποία καθιστά το πλήρωμα ως τους μόνους υπεύθυνους για τις ζωές των επιβατών. Αν οι χειρισμοί είναι σωστοί και δεν υπάρχει μηχανική βλάβη το αεροσκάφος θα φτάσει στον προορισμό του με ασφάλεια. Κανένας όμως από τους επιβάτες δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό. Αφήνουν την ζωή τους στα χέρια του πληρώματος. Το ίδιο συμβαίνει και στο πλοίο. Ο καπετάνιος δεν τελεί εκλογές για να εκλέξει ένα σύνολο από τυχάρπαστους που θα αναλάβουν την διακυβέρνηση εν πλω. Υπάρχει η αριστοκρατία και η αξιοκρατία. Δηλαδή το πλήρωμα που είναι εκπαιδευμένο και σύμφωνα με τον βαθμό υπάρχει η ιεραρχία. Όταν κάποιος πρέπει να χειρουργηθεί και βρίσκεται μέσα στο χειρουργείο δεν βγαίνει ο ιατρός μπροστά στους συγγενείς που αγωνιούν για την τύχη του δικού τους ανθρώπου και τους ζητά την άποψη τους ούτε τους καλεί να συμμετέχουν στην διαδικασία λέγοντας στην σύζυγο να αναλάβει χρέη αναισθησιολόγου και στον γιο να κάνει την τομή.

Το αστικό λεωφορείο οδηγεί σύμφωνα με το πρωτόκολλο ο επαγγελματίας εκπαιδευμένος οδηγός και όχι ο κάθε τυχαίος επιβάτης κατόπιν εκλογικής διαδικασίας. Το σφράγισμα στο δόντι κάνει ο οδοντίατρος. Το τρένο οδηγεί ο μηχανοδηγός. Το σπίτι χτίζει ο χτίστης. Τον τοκετό αναλαμβάνει ο μαιευτήρας. Τον λόχο διοικεί ο λοχαγός. Το τάγμα ο ταγματάρχης. Για αρρώστιες στο αναπνευστικό σύστημα υπάρχει ο πνευμονολόγος ενώ για ζημιές στον σκελετικό ιστό υπάρχει ο ορθοπεδικός. Παντού στην ζωή μας υπάρχει η αριστοκρατία και η αξιοκρατία. Πουθενά δεν υπάρχει η δημοκρατία. Γιατί στην διακυβέρνηση του κράτους να υπάρχει η δημοκρατία; Γιατί το παρόν και το μέλλον του κοινωνικού συνόλου, της ελληνικής πατρίδος και της ελληνικής φυλής πρέπει να το αναθέτουμε σε μια μικρή ομάδα που προκύπτει από εκλογές; Μια ομάδα όχι καταξιωμένων και αρίστων αλλά τυχάρπαστων που απλώς έλαβαν τις περισσότερες ψήφους;

Θα ανεβαίνατε ποτέ σε ένα αεροπλάνο στο οποίο κυβερνήτης θα ήταν ο κ. Μητσοτάκης; Θα επιβιβαζόσασταν σε ένα πλοίο στο οποίο καπετάνιος είναι ο κ. Τσίπρας; Θα ταξιδεύατε με ένα λεωφορείο στου οποίου το τιμόνι θα ήταν ο κ. Παπανδρέου; Αφού μπορούν να διαχειριστούν ως εκλεγμένοι άρχοντες τις ζωές 10 εκατομμυρίων Ελλήνων. Αφού μπορούν να διαχειριστούν δισεκατομμύρια ευρώ. Αφού παίρνουν αποφάσεις τεραστίων διαστάσεων που κρίνουν το μέλλον εκατομμυρίων ψυχών. Αφού η δημοκρατία τους καθιστά κυβερνήτες ενός ολόκληρου λαού, γιατί να μην είναι άξιοι να κληρωθούν και ως πιλότοι ή ως καπετάνιοι ενός πλοίου;

Η αρχή της πλειοψηφίας είναι μια βλακεία η οποία σκοπίμως έχει περάσει ως ορθή μέθοδος διακυβέρνησης και βασίζεται σε ψέματα και προπαγάνδα διότι σε άλλη περίπτωση η δημοκρατία θα γκρεμιστεί αμέσως σαν πύργος στην άμμο. Δηλαδή η δημοκρατία μας λέει ότι οι 10 έχουν δίκιο επειδή είναι 10 ενώ ο 1 έχει άδικο επειδή είναι 1.Τι παραλογισμός είναι αυτός; Αντιτίθεται σε κάθε λογική και σε κάθε επιστημονική παρατήρηση. Ας επανέλθω στο παραπάνω παράδειγμα με το αεροπλάνο. Ο πιλότος του αεροσκάφους είναι 1 ενώ οι επιβάτες είτε είναι 100 είτε 200 είτε 300. Και όλοι μαζί να μπουν ταυτόχρονα στο πιλοτήριο το αποτέλεσμα θα είναι το αεροσκάφος να συντριβεί χωρίς τον πιλότο στα χειριστήρια. 300 τυχαίοι δεν έχουν την αριστεία του 1 πιλότου με τις χιλιάδες ώρες πτήσης στην πλάτη του και την εκπαίδευση που έχει λάβει.

Αν 10 λένε ότι ο γάιδαρος πετάει και 1 ότι δεν πετάει τι θα γίνει; Θα αλλάξει η φύση, η ζωολογία, η ρευστομηχανική, η βαρύτητα; Θα πετάξουν τα γαϊδούρια; Αν 153 βουλευτές ψηφίσουν οι Σκοπιανοί να ονομαστούν Μακεδόνες τι θα γίνει; Θα αλλάξει η φύση τους; Δεν είναι καν Σλάβοι. Και αν οι ίδιοι έλεγαν ότι είναι από τον πλανήτη Πλούτωνα, με νόμο της βουλής θα γίνονταν Πλουτώνιοι; Αν μια γυναίκα υποβάλει αίτηση για αλλαγή φύλου και πάρει το έγγραφο από το κράτος τι θα γίνει; Θα αλλάξει η φύση της; Θα αρχίσει να παράγει σπερματοζωάρια; Αν ο κ. Βορίδης με μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου ελληνοποιήσει τον κάθε βάρβαρο και κάφρο τι θα γίνει; Θα αποκτήσει το ίδιο αίμα με τον Αχιλλέα και τον Οδυσσέα; Ο κάθε άνθρωπος θα παραμείνει για πάντα ό,τι η Φύση τον έπλασε. Ούτε αυτό αλλάζει με την δημοκρατία. Η φύση είναι ανυπέρβλητη. Ειναι θεϊκή. Κανένας διεστραμμένος ανθρώπινος εγκέφαλος δεν μπορεί να την αλλάξει. Η διαστροφή της δημοκρατίας δεν χωράει στην φύση. Η δημοκρατία είναι το παρά φύσιν πολίτευμα.

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία προωθεί την άμορφη μάζα και την οχλαγωγία όπου οι εξέχουσες προσωπικότητες δεν μπορούν να λάμψουν. Εξισώνει τα άνισα και ισοπεδώνει το κάθε τι. Η δημοκρατία δίνει ίδια πολιτικά δικαιώματα σε έναν εργαζόμενο και έναν τεμπέλη. Σε μια μητέρα και μια πόρνη. Σε έναν καταστηματάρχη και ένα πρεζάκι. Σε έναν μισθωτό και σε έναν καταδικασμένο φονιά. Αυτό είναι παρανοϊκό. Μόνο ένας σαπισμένος εγκέφαλος θα μπορούσε να συλλάβει μια τέτοια ανίερη ιδέα. Και ποια είναι η δύναμη του λαού; Η μία ψήφος κάθε 4 χρόνια. Ψήφος στους πολιτικάντηδες οι οποίοι είναι ψεύτες και κάνεις τους από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά δεν τηρεί τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Στην ελληνική δημοκρατία ένας γηγενής αυτόχθων Έλλην και ένας εισαγόμενος έποικος από την Ασία ή την Αφρική έχει τα ίδια πολιτικά δικαιώματα. Αυτό για την αρχαία δημοκρατία των Αθηνών θα ήταν προδοσία και η ποινή θα ήτο θάνατος.

Η ακμή των Αθηνών αντίθετα από ό,τι η προπαγάνδα έχει επιβάλει, δεν οφείλεται στην δημοκρατία αλλά στην προηγούμενη περίοδο των Πεσιστρατιδών. Ο Πεισίστρατος μετά την δεύτερη τυραννίδα βρίσκεται αυτοεξόριστος στην Μακεδονία. Με χρυσό και ασήμι από το Παγγαίο όρος επιστρέφει στην Αθήνα. Για μια ακόμη φορά η Μακεδονία θέτει τις βάσεις έστω και έμμεσα για άλλη μια ελληνική άνθηση. Εδώ έχουμε την αφετηρία της χρυσής εποχής για την Αθήνα και όχι επί Περικλέους ο οποίος βρήκε από τον Πεισίστρατο και τα ταμεία γεμάτα και την αθηναϊκή πολιτεία στο απόγειό της. Ο Πεισίστρατος υπήρξε λαοφιλής, καινοτόμος κάνοντας και κοινωφελές έργο. Με δική του εντολή καταγράφονται για πρώτη την φορά τα ομηρικά έπη ενώ αναβάθμισε τις μεγάλες λατρευτικές τελετές όπως τα Παναθήναια και τα Διονύσια.

Η λέξη τύραννος δεν είχε τότε την σημασία που απέκτησε στην συνέχεια. Τύραννος σήμαινε ο ανώτατος άρχων. Κατά τον Αριστοτέλη ο Πεισίστρατος ήταν μετριοπαθής και φιλάνθρωπος. Συγχωρούσε όσους παρέβησαν τον νόμο (τοις αμαρτάνουσι συγγνωμονικώς) και έδινε προκαταβολικά δάνεια στους φτωχούς για τις δουλειές τους (προδάνειζε χρήματα). Ταυτόχρονα στέλνει στην εξορία όλα εκείνα τα στοιχεία που προωθούν νεοτερισμούς και προκαλούν το δημόσιο αίσθημα που οδηγεί σε εξέγερση. Το γένος των Αλκμεωνιδών που χαρακτηρίστηκε μιαρό εξαιτίας της ασέβειας που διέπραξαν με το Κυλώνειο Άγος οδηγείται στην εξορία μαζί με την εξέχουσα προσωπικότητα του γένους τον Κλεισθένη που έμεινε να γίνει ο μοιραίος άντρας.

Μετά τον θάνατο του Πεισίστρατου το 527π.χ. οι δύο του γιοί, Ίππαρχος και Ιππίας, προσπαθούν να συνεχίσουν την πολιτική του. Στο μεταξύ επανέρχεται ο Κλεισθένης από την εξορία. Εδώ έρχονται στο προσκήνιο της ιστορίας 2 ονόματα. Ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων, οι επονομαζόμενοι τυραννοκτόνοι οι οποίοι δήθεν σκότωσαν τον τύραννο, γκρέμισαν το καθεστώς και οδήγησαν στην δημοκρατία. Όπως πάντα η πολιτική προπαγάνδα και οι άνθρωποι που την ασκούν, δηλαδή οι επικοινωνιολόγοι μέσα από τα κόμματα, τα Μ.Μ.Ε., τα ίδια τα πανεπιστήμια, τις μυστικές υπηρεσίες καθώς και άλλους περίεργους οργανισμούς όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ για παράδειγμα διαμορφώνουν την κοινή γνώμη χειραγωγώντας την επιστήμη και την ιστορία. Είναι το περίφημο «science manipulation» το οποίο συμβαίνει αυτή την στιγμή στην «εποχή του κορονοϊού» και το ζούμε.

Ας δούμε την αλήθεια μέσα από τις επίσημες πηγές. Αρχικώς οι Αρμόδιος και Αριστογείτων δεν ήταν τυραννοκτόνοι διότι δεν σκότωσαν τον Ιππία που ήταν ο τύραννος των Αθηνών αλλά τον αδερφό του τον Ίππαρχο. Δεν έκαναν τον φόνο για να αποκατασταθεί η δημοκρατία των Αθηνών αλλά από ερωτική αντιζηλία. Αποτελούσαν κιναιδικό ζευγάρι, δηλαδή ήταν ομοφυλόφιλοι με τον Αρμόδιο να είναι ο καταπύγων (ο παθητικός) και ο Αριστογείτων ο αρσενοκοίτης (ο ενεργητικός). Τέλος οι δύο αυτοί ομοφυλόφιλοι και δολοφόνοι ήταν Εβραίοι.



Πάμε αναλυτικά στις πηγές διότι δεν θέλω να νομίζει κανείς ότι είμαι και αντισημίτης. Στο περιοδικό «χρονικά» που εκδίδει το Κ.Ι.Σ. τεύχος 78, Ιούνιος 1985 σελ.3, υπάρχουν τα εξής στοιχεία. Τα μεταφέρω όπως ακριβώς τα λένε οι Εβραίοι. «Οι Εβραίοι των Αθηνών ήθελαν να σπάσουν την παράδοση της συμμετοχής στις πομπές μόνον των Αθηναίων γυναικών. Έτσι διάλεξαν την αδερφή του Αρμόδιου. Η πομπή είχε σχηματιστεί και η όμορφη Εβραιοπούλα εκαμάρωνε και οι Εβραίοι ήταν περήφανοι. Ο Πεισιστρατίδης Ίππαρχος έγινε έξω φρενών με την Εβραία να παίρνει την θέση μιας γνήσιας Αθηναίας στην πομπή και πιάνοντας την από το μπράτσο την τράβηξε έξω. Μια τέτοια βάναυση διαγωγή όσο και ήταν δικαιολογημένη αποτελούσε θανάσιμη προσβολή. Ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων τράβηξαν τα μαχαίρια τους και τον σκότωσαν. Ο φόνος αυτός είχε κίνητρο την προσωπική εκδίκηση και έλαβε διαστάσεις τυραννοκτονίας χάρη στην αθηναϊκή φαντασία. Τύρρανος ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός του ο Ιππίας.» Σας φαίνεται απίστευτο; Και όμως οι Εβραίοι λένε την αλήθεια στην προκειμένη περίπτωση. Συμφωνούν με τον Θουκυδίδη. Μπράβο στους Εβραίους.

Οι ίδιοι οι Εβραίοι το καταμαρτυρούν. Πρόκειται για φόνο από αντιδικία και όχι για πολιτικούς σκοπούς. Ανατρέχοντας στον Θουκυδίδη βλέπουμε ακριβώς την αλήθεια «δι ερωτικήν ξυντιχίαν επεχειρήθη» (ΣΤ’54). Ο Ίππαρχος που ήταν Έλλην της φυλετικής αριστοκρατίας είχε καταγγείλει τον Αρμόδιο που ήταν Εβραίος ως κίναιδο και είχε σκοπό να τον προσβάλει. Ο Αρμόδιος θύμωσε και μαζί του θύμωσε και ο εραστής του Αριστογείτονας. Αυτοί οι δύο Εβραίοι αποφασίζουν να σκοτώσουν τον Ίππαρχο την ημέρα των μεγάλων Παναθηναίων διότι εκείνη την ημέρα επιτρέπεται στους πολίτες να οπλοφορούν νομίμως. Φέρουν μικρά ξιφίδια όμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται από του Ιουδαίους σικάριους (Ισκαριώτες) αιώνες μετά κατά την ρωμαιοκρατία στην Παλαιστίνη.

Μετά την δολοφονία του Ιππάρχου οι δύο Εβραίοι εκτελούνται από τους Αθηναίους και η τυραννία του Ιππία συνεχίζει με ακόμη πιο εντατική πολιτική εναντίον των διασπαστών. Εν τέλει καταλύεται όχι φυσικά από δύο Εβραίους, ούτε καν από τους ίδιους τους Αθηναίους, αλλά από τους Σπαρτιάτες οι οποίοι είχαν αρχίσει να ανησυχούν με την ραγδαία άνοδο της αριστοκρατικής Αθήνας. Σε αυτό συνηγορεί ο Κλεισθένης που καταφεύγει στο μαντείο των Δελφών με σκοπό να πείσει τους Σπαρτιάτες να ανατρέψουν την αθηναϊκή τυραννία. Οι Σπαρτιάτες με βασιλιά τον Κλεομένη τον Α’ και επικεφαλής τον Κλεισθένη πολιορκούν την Ακρόπολη των Αθηνών αναγκάζοντας τον Ιππία να παραδώσει την εξουσία. Εμφανίζονται πλέον δύο παρατάξεις στον πολιτικό στίβο. Οι πεδινοί με αρχηγό τον Ισαγόρα και οι παράλιοι με αρχηγό τον Κλεισθένη. Από εδώ και εμπρός στο διάβα της ιστορίας συναντούμε συνεχώς τα 2 άκρα της «δημοκρατίας». Κατά την γαλλική επανάσταση στην εθνοσυνέλευση παρουσιάζονται οι ορεινοί που ήταν εκπρόσωποι των Ιουδαίων Ιακωβίνων με κύριο εκπρόσωπο τον θαμώνα των τεκτονικών στοών και θιασώτη της γκιλοτίνας, Ροβεσπιέρο, και οι πεδινοί γιρονδίνοι με τους Μπρισώ και Βερνιώ. Στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος μετά την έξωση του Όθωνος, στην εθνοσυνέλευση εμφανίζονται και εδώ οι ορεινοί με επικεφαλής τον Κανάρη και οι πεδινοί με τον Βούλγαρη. Αυτή η νοσηρότητα, αυτή η ανωμαλία, οδηγεί στη σημερινή δεξιά και αριστερά των κοινοβουλίων.

Η πλουτοκρατία είναι πάντα ο χορηγός και ανάλογα με τις συνθήκες προωθεί είτε την μια πλευρά είτε την άλλη. Στην μέση υπάρχει χώρος για μια σειρά από άλλες παρεμφερείς παρατάξεις που ενεργούν ως «μπαλαντέρ» για τις δύσκολες καταστάσεις. Κανείς δεν είναι αυτόνομος και ανεξάρτητος. Όλοι εξυπηρετούν συμφέροντα και είναι καθοδηγούμενοι. Ο καπιταλισμός και ο τεκτονισμός είναι οι οδηγοί και οι χορηγοί ενώ από κοντά και το ιερατείο που εκμεταλλεύεται τους πιστούς χειραγωγώντας τις μάζες. Για να δει κανείς ξεκάθαρα την ξενοδουλία του κοινοβουλίου αρκεί να δει τα πρώτα κόμματα που έγιναν στην Ελλάδα. Το ρωσικό κόμμα με τον Ανδρέα Μεταξά που εκπροσωπεί τις βλέψεις του Τσάρου. Το γαλλικό με τον Κωλέττη και το αγγλικό με τον Μαυροκορδάτο που εκπροσωπούν στην ουσία των πλουτοκρατία της δύσης με τους "περιούσιους" τραπεζίτες που δανείζουν όλα τα νεοσύστατα ευρωπαϊκά κράτη καθιστώντας τα υπόδουλα στον τόκο από την ημέρα σύστασης τους. Απελευθερώθηκε τμήμα της ελληνικής πατρίδος, κατασκευάστηκε ένα κρατίδιο – προτεκτοράτο και αμέσως έγινε ξανά υπόδουλο στους "περιούσιους" τραπεζίτες της δύσεως δια του τόκου.

Ήδη από την εποχή του Κλεισθένη υπάρχει πλέον η σύγκρουση των πολιτικών αντιπάλων τόσο στην εκκλησία του δήμου όσο και εκτός. Κατήργησε τις ιωνικές φυλές και επινόησε 10 τεχνητές. Εισήγαγε τον οστρακισμό ή εξοβελισμό όπου ένας οποιοδήποτε πολίτης έγραφε σε ένα θραύσμα από αγγείο το όνομα του Αθηναίου που ήθελε να εξοριστεί και αν μαζεύονταν πάνω από 6000 τότε επακολουθούσε η εξορία. Η παράνοια της δημοκρατίας όπου ο κάθε τυχάρπαστος βλάκας θα έγραφε το όνομα ενός Έλληνος της φυλετικής αριστοκρατίας στο όστρακο για τον εξορίσει η δημοκρατία. Με την διεστραμμένη αυτή πρακτική οδηγούνται στην εξορία σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Κίμων, ο Θεμιστοκλής και ο Αριστείδης. Για τον δε Αριστείδη ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ρώτησαν έναν αγράμματο και αγροίκο γιατί έγραψε το όνομα του Αριστείδη ώστε να εξοριστεί και εκείνος απάντησε «επειδή βαρέθηκα να ακούω ότι είναι δίκαιος».

Η αδίστακτη δημοκρατία οδηγεί στον θάνατο τον Σωκράτη επιβάλλοντάς του να πληρώσει το κώνειο που τον θανάτωσε. Στέλνει στην εξορία τον Ξενοφώντα, τον Αισχύλο, τον Θουκυδίδη και φυλακίζει τον Μιλτιάδη τον νικητή του Μαραθώνα ο οποίος πεθαίνει από τραύμα στην φυλακή και αναγκάζει τον Αριστοτέλη σε αυτοεξορία. Ακόμα και ο Περικλής δεν γλύτωσε από το ίδιο το καθεστώς της δημοκρατίας το οποίο τον ανέδειξε. Ηγήθηκε του δημοκρατικού κόμματος ως δεινός ρήτωρ ενώ καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Χωρίζει την νόμιμη γυναίκα του και συνάπτει σχέση με την Ασπασία, μια εταίρα από την Μίλητο. Ο γιος τους δεν αναγνωρίζεται ως Αθηναίος πολίτης καθώς η Αθήνα του 5ου και 4ου αιώνα ήταν ένα πλήρως «ρατσιστικό» κράτος και για να είναι κανείς Αθηναίος έπρεπε να έχει και τους 2 γονείς. Τον κατηγόρησαν μάλιστα οι Αθηναίοι ότι διέφθειρε το πολίτευμα με την διολίσθηση του αυτή. Και τι είδους δημοκρατία; Ακούστε τι λέει ο Θουκυδίδης: «αι Αθήναι, μολονότι κατ’ όνομα δημοκρατία, εκυβερνώντο πραγματικών από τον πρώτο πολίτη»(Ιστορίαι 2.64.10). Δηλαδή δημοκρατία εικονική διότι στην ουσία γινόταν ότι ακριβώς ήθελε ο Περικλής. Ο δημαγωγός Περικλής ο οποίος ασκούσε επιρροή στα πλήθη, ένας λαοπλάνος πολιτικάντης της εποχής ο οποίος θέλησε να αλλάξει ο νόμος ώστε ο νόθος γιος του να γίνει Αθηναίος πολίτης.

Η δημοκρατία χρησιμοποιεί τα κόμματα, τα Μ.Μ.Ε., την «δικαιοσύνη», τα σώματα ασφαλείας, το στράτευμα, την εκκλησία για να επιβιώσει. Χειραγωγεί την επιστήμη για να αποδείξει ότι το άσπρο είναι μαύρο και το πάνω είναι κάτω. Η δημοκρατία θέλει να αποδείξει όπως είπαμε ότι ο γάιδαρος πετάει και το πετυχαίνει με τον πακτωλό χρημάτων που δαπανούνται μέσα στο καθεστώς. Τα κόμματα του ανθελληνικού πρωκτοκοινοβουλίου χρωστάνε εκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες, οι τράπεζες όμως δεν τα απαιτούν, απαιτούν μόνο τις οφειλές των πολιτών που είναι ψίχουλα. Ξεπουλάνε την πρώτη κατοικία των Ελλήνων στους εξωγενείς οργανισμούς κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή τα κόμματα ψηφίζουν την ανακεφαλαίωση των τραπεζών ώστε να αναπληρώσουν τα αποθεματικά τα οποία το καθεστώς εξαφάνισε. Αλλά την ανακεφαλαίωση την κάναμε όλοι εμείς οι πολίτες. Στην συνέχεια το καθεστώς στέλνει εκατομμύρια ευρώ στα ΜΜΕ με σκοπό να τα χρησιμοποιήσει ως νόμιμο μέσω προπαγάνδας. Οι τηλεπόρνες και οι τηλεγενίτσαροι εισβάλλουν στα σπίτια μας σπέρνοντας την προπαγάνδα του συστήματος. Και πάλι ο γάιδαρος πετάει. Και πάλι το άσπρο γίνεται μαύρο. Η δημοκρατία χειραγωγεί την επιστήμη όπως φαίνεται σήμερα στην εποχή του κορονοϊού. Οι επιστήμονες του καθεστώτος βρίσκονται κάθε μέρα στα Μ.Μ.Ε. και τα λεγόμενα τους είναι θέσφατα. Η θρησκεία που λέγεται δημοκρατία δεν επιτρέπει να ακούγεται καμία άλλη άποψη εκτός από την δική της. Ό,τι λέει αυτή η θρησκεία, δηλαδή το καθεστώς της δημοκρατίας, είναι θέσφατο, δεν σηκώνει αμφισβήτηση. Οι επιστήμονες που θέλουν να εκφράσουν μια διαφορετική άποψη λοιδορούνται από το καθεστώς και τα στρατευμένα Μ.Μ.Ε. και η Ιερά Εξέταση του καθεστώτος τους επιφυλάσσει ποινές, πειθαρχικά, δυσμενείς μεταθέσεις.

 

Αν τολμήσεις να πεις ότι ο γάιδαρος δεν πετάει και ότι η γη είναι στρογγυλή τότε είσαι καταδικασμένος. Το καθεστώς θα χρησιμοποιήσει την «δικαιοσύνη» για να σε συντρίψει. Θα ενεργοποιηθούν όλα τα νομοσχέδια προστασίας της δημοκρατίας. Το αντιρατσιστικό, το νομοσχέδιο για την προστασία του πολιτεύματος, το νομοσχέδιο για την προστασία από την παραπληροφόρηση για τον κορονοϊό. Δίπλα στον νόμο περί ευθύνης υπουργών με τον οποίο οι βουλευτές δεν ευθύνονται για τις αποφάσεις που παίρνουν έφεραν τον νόμο περί δημοσιονομικής ευθύνης για της αποφάσεις σύμφωνα με τον κορονοϊό covid 19. Το εκλογικό σώμα των Ελλήνων ψηφίζει τους βουλευτές οι οποίοι παίρνουν αποφάσεις με τις οποίες έχουμε την σημερινή κατάντια. Αλλά δεν ευθύνονται οι βουλευτές σύμφωνα με το νομοσχέδιο. Μάλλον ευθύνονται αυτοί που τους ψηφίζουν. Τώρα έχουμε την επιβολή του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Δεν θα κάνω κανένα σχόλιο πάνω σε αυτό. Θα κάνω όμως μια ερώτηση. Αφού κύριοι κυβερνώντες επιβάλλετε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό γιατί αποποιείστε των ευθυνών σας για τις οποίες συνέπειες μπορεί να έχει ένα εμβόλιο που δεν έχει δημιουργηθεί μέσα από τα 3 + 1 στάδια που ορίζει η πρακτική και η ηθική της φαρμακευτικής επιστήμης με διάρκεια που ξεπερνά τα 12 χρόνια;


Θα επανέλθουμε. Είναι υπόσχεση.

Θα επανέλθουμε. Είναι καθήκον.

Πολεμοκράτης

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Πολεμιστές της Ευρώπης: Michael Wittmann και Balthazar Woll

Η Ευρώπη είναι η πατρίδα της Λευκής Άριας Φυλής και η ιστορία της Ευρώπης είναι στολισμένη με αμέτρητα παραδεί...