Τρίτη 22 Ιουνίου 2021

Η Ευρώπη ενάντια στον ταλμουδικό κομμουνισμό

 

Κατά τον Clausewitz, η Ρωσία ήταν μία χώρα που μπορούσε να υποταχτεί μόνο από τη δική της αδυναμία και από εσωτερική πολιτική αναστάτωση που θα επέφερε κεντρικό πλήγμα. Όπως κάποιοι γνωρίζουν η γερμανική πολιτική και ο Κάιζερ Γουλιέλμος Β’ είχαν ενεργό ρόλο στην προπαρασκευή της επανάστασης των μπολσεβίκων κατά του Τσάρου. Αυτό όμως που ελάχιστοι γνωρίζουν είναι ότι τόσο η σύλληψη όσο και η εκτέλεση αυτού του σχεδίου δεν ήταν γερμανική αλλά εβραϊκή. Φαίνεται παράδοξο αλλά είναι αλήθεια, η Γερμανία του Κάιζερ να βοηθάει τους κομμουνιστές να εξεγερθούν στη Ρωσία. Με την αρχή της διπλωματίας να επισημαίνει ότι ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου, ο Κάιζερ παραχωρεί ένα τρένο το οποίο μεταφέρει τον Βλαντιμίρ Λένιν (Χαίμ Γκόλντμαν) από τη Ζυρίχη της Ελβετίας, όπου βρισκόταν αυτοεξόριστος, στο Πέτρογκραντ, το οποίο αργότερα ονομάστηκε Λένινγκραντ και σήμερα ονομάζεται Αγία Πετρούπολη. Η πολιτική των Γερμανών ήταν ξεκάθαρη. Νόμιζαν ότι αποσταθεροποιώντας την εσωτερική πολιτική της Ρωσίας με την επανάσταση των μπολσεβίκων θα διευκολύνουν τις μάχες στο ανατολικό μέτωπο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Απεδείχθησαν αφελείς και μόνοι τους απελευθέρωσαν το θηρίο από τη φωλιά του.

Η ιδέα αυτή ήταν μια αυτοκτονία. Όμως η ιδέα αυτή δεν ήταν γερμανική. Κανένας, ούτε ο Κάιζερ, ούτε κάποιος Τεύτονας διπλωμάτης δεν σκαρφίστηκε αυτό το διαβολικό σχέδιο. Η σύλληψη του σχεδίου ανήκει στον Ίσραελ Λαζάρεβιτς ή αλλιώς Αλεξάντερ Πάρβους. Ο Πάρβους ήταν ένας Εβραίος από την Λευκορωσία, υψηλόβαθμος τέκτων, σοσιαλιστής, κοσμοπολίτης. Με επιρροή στις ευρωπαϊκές μασονικές στοές της εποχής και πάμπλουτος καθώς ήταν ερχόταν σε επαφή με υψηλά ιστάμενα πολιτικά πρόσωπα καθώς και διανοητές. Φίλος και συνεργάτης καθώς και χρηματοδότης των Ρόζα Λούξεμπουργκ και Λεόν Τρότσκι (Αλεβί Μπρονστάιν) είναι ο άνθρωπος πίσω από το σχέδιο της Γερμανίας να βοηθήσει την επανάσταση των μπολσεβίκων στα σπλάχνα της τσαρικής Ρωσίας. Ο Πάρβους ήταν έμπορος όπλων και εκείνη την εποχή βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη. Με σκοτεινές κινήσεις έπεισε τον Γερμανό πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Χάνς Βον Βαγκενχάιμ να ασπαστεί ένα δόγμα που είχε σκαρφιστεί ο ίδιος: οι πρωσικές μπαγιονέτες και οι γροθιές των μπολσεβίκων έχουν έναν κοινό εχθρό. Τον Τσάρο. Από εκεί και έπειτα τα γεγονότα είναι γνωστά. Ο ίδιος ο Πάρβους δακτυλογραφεί το σχέδιο της επανάστασης των μπολσεβίκων σε γραφομηχανή. Είναι 23 σελίδες γραμμένες από έναν Εβραίο μασόνο.

Δεν έχουμε μάθει να μελετάμε σωστά την ιστορία. Η ιστορία δεν είναι ένα συνονθύλευμα από μεμονωμένα γεγονότα τα οποία είναι απομονωμένα το ένα από το άλλο. Η ιστορία είναι η αέναη κίνηση του χώρου και του χρόνου. Με την άνοδο του Στάλιν στην ηγεσία της σοβιετικής Ένωσης ο κομμουνισμός εδραιώνει τη θέση του στη Ρωσία ενώ με την άνοδο του Χίτλερ στην καγκελαρία της Γερμανίας εδραιώνεται ο εθνικοσοσιαλισμός. Δεν πρόκειται για αντίθεση ιδεών αλλά για αντίθεση που βρίσκεται στη βάση της φυλετικής υπόστασης των ευρωπαίων και των σλάβων της στέπας. Η Ευρώπη δεν είναι μια συγκεχυμένη έννοια και ένας θολός χώρος. Η Ευρώπη είναι μια οντότητα με συγκεκριμένα φυλετικά χαρακτηριστικά των γηγενών αυτοχθόνων και εδαφικώς οριοθετημένα σύνορα.




Η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη. Πρέπει απλώς να κερδηθεί χρόνος και να γίνει σωστή επιλογή της χρονικής περιόδου των. Στις 23 Αυγούστου 1939 υπογράφεται από τους υπουργούς εξωτερικών των δύο κρατών, Ρίμπεντροπ και Μολότοφ, η περίφημη συμφωνία μη επιθέσεως. Δεν πρόκειται για κάποια ανίερη συμμαχία αλλά όπως ο ίδιος ο τίτλος του συμφωνίας λέει απλώς για αμοιβαία λυκοφιλία. Ο Χίτλερ ήδη από τις αρχές του 1940 αισθάνεται ότι ο αντίπαλος του Στάλιν αρχίζει να πιέζει την Ανατολική Ευρώπη και τα χρονικά περιθώρια πλέον στενεύουν. Τον Αύγουστο του 1940 το σχέδιο αρχίζει να καταστρώνεται. Ο στόχος της εκστρατείας ήταν να νικήσει τις ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις μέσα στο έδαφος της Σοβιετικής Ένωσης ώστε να μην μπορεί μελλοντικά να απειλήσει τη Γερμανία. Τα γερμανικά στρατεύματα θα καταλάμβαναν όλο το έδαφος δυτικά της γραμμής Ροστόφ – Γκόρκι – Αρχάγγελος. Το σχέδιο στην αρχή ονομάστηκε επιχείρηση Fritz αλλά ο ίδιος ο Χίτλερ το μετονόμασε σε επιχείρηση Μπαρμπαρόσα προς τιμήν του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Μπαρμπαρόσα, Δούκα της Σουηβίας.

Για την επιχείρηση αυτή ο γερμανικός στρατός ετοίμασε μία δύναμη πυρός με 3 εκατομμύρια άντρες και 3.000 άρματα μάχης και 2.500 αεροσκάφη. Η επιχείρηση έπρεπε να ξεκινήσει στα μέσα Μαΐου αλλά η αναγκαστική εισβολή του Χίτλερ στην Ελλάδα λόγω της ήττας των συμμάχων του Ιταλών καθυστερεί τους Γερμανούς μέχρι τα τέλη Ιουνίου. Για όλους τους ιστορικούς και τους αναθεωρητές ακριβώς αυτό το γεγονός είναι υψίστης σημασίας και έπαιξε τον σημαντικότερο ρόλο για την αποτυχία της εκστρατείας καθότι εντέλει οι Γερμανοί ηττήθηκαν όχι από τους Ρώσους αλλά από τον δριμύ χειμώνα. Στις 22 Ιουνίου 1941 η επίθεση ξεκινάει με τη χρήση της τακτικής του Clausewitz που ονομάζεται blitzkrieg (ξαφνικός πόλεμος). Η επίθεση ξεκινάει από τρεις ομάδες με τους ίδιους διοικητές με την εισβολή στη Γαλλία το 1940. Στον βορρά μία στρατιωτική ομάδα υπό τον στρατηγό Leeb επιτίθεται από την Ανατολική Πρωσία προς τα κράτη της Βαλτικής το και το Λένινγκραντ. Στον νότο μία άλλη ομάδα υπό τους Rundstedt και Kleist προχωράει από την Πολωνία στην Ουκρανία στο Κίεβο και από κει νοτιοανατολικά στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας και της Θάλασσας του Αζόφ. Τέλος στο κέντρο το κύριο χτύπημα δόθηκε από την στρατιωτική ομάδα του στρατηγού Bock υπό τους στρατηγούς Guderian και Hoth που πιέζει βορειοανατολικά στο Σμολένσκ και τη Μόσχα.

Η επιχείρηση αρχικώς έχει επιτυχία σε μία έκταση 2.900 χιλιομέτρων του μετώπου, η σοβιετική ηγεσία και ο στρατός ήταν απροετοίμαστοι και δεν μπόρεσαν να κινητοποιηθούν. Μέχρι τα μέσα Ιουλίου οι Γερμανοί προελαύνουν σε βάθος 640 χιλιομέτρων και φτάνουν μόλις 320 χιλιόμετρα από τη Μόσχα. Στο νότιο μέτωπο στην Ουκρανία οι Rundstedt και Kleist έχουν επιτύχει και νότια του Κιέβου σπάνε το σοβιετικό μέτωπο και μέχρι τα τέλη Ιουλίου οι Γερμανοί φτάνουν στις εκβολές της Μαύρης Θάλασσας και του ποταμού Δνείπερου. Καθώς ο χειμώνας πλησιάζει ο Leeb σταματάει στα περίχωρα του Λένινγκραντ. Οι Rundstedt και Kleist πιέζουν από τον Δνείπερο προς τον Καύκασο ενώ ο Bock συνεχίζει την προέλαση με προορισμό τη Μόσχα. Καθώς ο καιρός επιδεινώνεται ο γερμανικός στρατός αρχίζει να δείχνει τα πρώτα στάδια κόπωσης. Στις 6 Δεκεμβρίου ο μπολσεβίκος στρατηγός Ζούκοφ ξεκινάει την πρώτη αντεπίθεση έχοντας φέρει στρατεύματα από τη Σιβηρία τα οποία ήταν εξαιρετικά ανθεκτικά στο κρύο. Στο μεσοδιάστημα στο γερμανικό στρατηγείο αρχίζει ο διχασμός των απόψεων για την αντιμετώπιση των συνθηκών. Η αντικατασκοπεία καθώς και οι μυστικές υπηρεσίες αναλαμβάνουν να συγκεντρώσουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τις προθέσεις του αντιπάλου ώστε να προλάβουν τα τετελεσμένα.

Ο δριμύς χειμώνας του ‘41 στη Ρωσία εκτυλίσσεται με θερμοκρασίες 40 βαθμών κελσίου υπό το μηδέν όπου τα καύσιμα των αρμάτων παγώνουν, τα όπλα δεν λειτουργούν και κυρίως οι κουρασμένοι Γερμανοί στρατιώτες του μετώπου δεν ανανεώνονται. Η γερμανική αεροπορία είναι καθηλωμένη. Από την απέναντι μεριά οι μπολσεβίκοι έχουν συνεχώς ανανέωση του δυναμικού τους με στρατιώτες ξεκούραστους από τη Σιβηρία που αντέχουν στο κρύο. Από τον Φεβρουάριο του ‘42 το μέτωπο σπάει. Τον Απρίλιο οι μπολσεβίκοι καταλαμβάνουν τη χερσόνησο της Κριμαίας. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του ‘42 η έκταση του μετώπου μένει σχεδόν αμετάβλητη με τις κυριότερες επιχειρήσεις να συμβαίνουν στην περιοχή του Μινσκ. Με νέες επιχειρήσεις οι Γερμανοί επιχειρούν να αντιστρέψουν την κατάσταση. Από τον Αύγουστο τα αποθέματα καυσίμων αρχίζουν να ελαττώνονται και ήδη κάποιες μεραρχίες τεθωρακισμένων αρχίζουν να ακινητοποιούνται. Ο Χίτλερ θέλει να συγκεντρώσει όλην τη δύναμη στο κέντρο του μετώπου. Στις 2 Φεβρουαρίου 1943 λήγει η μάχη του Στάλινγκραντ όπου 22 στρατηγοί και 91.000 στρατιώτες της 6ης στρατιάς παραδίνονται άνευ όρων. Ο στρατηγός Πάουλους προδίδει τον εθνικοσοσιαλισμο. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Το τέλος του 1943 φέρνει και το τέλος σε κάθε ελπίδα.

Βρισκόμαστε στον Φεβρουάριο του ‘44 και ο πόλεμος μαίνεται επί δυόμισι χρόνια με τους Γερμανούς να έχουν ανοιχτά άλλα τρία μέτωπα. Οι φιλελεύθεροι δυτικοί και οι κομμουνιστές της ανατολής έχουν πέσει πάνω στις δυνάμεις του άξονα. Τον Ιούνιο το μέτωπο μεταφέρεται πίσω από την περιοχή του Μινσκ. Μία αργή φθορά σπρώχνει το μέτωπο προς τα δυτικά. Τον χειμώνα του ιδίου έτους η προέλαση των σοβιετικών φτάνει στην Βουδαπέστη και τις αρχές του ‘45 πλησιάζει το Βερολίνο και το τέλος θα έρθει τον Μάιο.

Η ημέρα την έναρξης της προσπάθειας επιλέχθηκε ώστε να συμπίπτει με το θερινό ηλιοστάσιο. Μια προσπάθεια που έγινε ορόσημο στην σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης ως μια προσπάθεια ενάντια στο δηλητήριο του κομμουνισμού και την εισβολή στα ευρωπαϊκά εδάφη βαρβάρων της Ανατολής. Συμμετείχαν μαζί με τους Γερμανούς και Βέλγοι, Ιταλοί, Φινλανδοί και πλήθος Ευρωπαίων που πολεμούσαν όχι για την Γερμανία αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Οι νικητές του πολέμου είναι οι αριστεροί μαζί με τους δεξιούς. Οι φιλελεύθεροι δημοκράτες μαζί με τους μπολσεβίκους. Ο μεταπολεμικός κόσμος που κατασκεύασαν τους χωράει όλους. Όλους εκτός από εμάς. Ευτυχώς!

Θα επανέλθουμε. Είναι υπόσχεση.

Θα επανέλθουμε. Είναι καθήκον.

Αίμα και τιμή

Πολεμοκράτης




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Πολεμιστές της Ευρώπης: Michael Wittmann και Balthazar Woll

Η Ευρώπη είναι η πατρίδα της Λευκής Άριας Φυλής και η ιστορία της Ευρώπης είναι στολισμένη με αμέτρητα παραδεί...