Κυριακή 13 Ιουνίου 2021

Εκείνος

Το να γράφεις σήμερα ένα άρθρο για τον Αδόλφο Χίτλερ σε καθιστά αυτομάτως για τους περισσότερους αναγνώστες ναζί και γραφικό και γίνεσαι στόχος αρνητικής κριτικής που σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνάει κάθε φαντασία. Και μόνο η αναφορά στο όνομά του μπορεί να μετατρέψει και τον πιο δειλό μικροαστό σε μέγα «ναζιστιφάγο» διότι  η λογική της αγέλης τον οδηγεί στο να γνωρίζει ότι δίπλα του θα σταθούν στρατιές «αντιναζί» που είναι στην ουσία η πλειοψηφία της μάζας. Δεν είμαι υποχρεωμένος να απολογηθώ σε δημοκράτες και σε μπολσεβίκους.

Γεννημένος στις 20 Απριλίου του 1889 στο Braunau am Inn της Αυστρίας, ήταν το τέταρτο από τα έξι παιδιά του Alois Hitler και της Klara Polzl. Στην ηλικία των 3 ετών η οικογένεια του μετακόμισε στην Γερμανία. Ο πατέρας του δεν ενέκρινε το γεγονός ότι ενδιαφερόταν περισσότερο για την τέχνη παρά για τις επιχειρήσεις. Ο νεαρός Χίτλερ ήταν ένας ντροπαλός και ευαίσθητος νέος τον οποίο συγκλόνισε ο θάνατος του νεαρού αδελφού του, Edmund, το 1900. Σε συνδυασμό με την τέχνη έδειξε από νωρίς το ενδιαφέρον του για τον γερμανικό εθνικισμό με την απόλυτη φυλετική υπόσταση αυτού, αρνούμενος την αυστροουγγρική αρχή και βλέποντας πάντα με σκεπτικισμό την αυτοκρατορία των Αψβούργων. Και εις ό,τι αφορά στις απόψεις του έμεινε σταθερός χωρίς να παρεκκλίνει της πορείας του ακόμα και όταν το τέλος ήταν αναπόφευκτο. Για τους Ούγγρους αν ανατρέξουμε στις λεπτομέρειες της  επιχείρησης «Margarethe» βλέπουμε ακριβώς ό,τι πίστευε ως νεαρός πραγματοποιήθηκε όταν η μοίρα του έδωσε την δύναμη.

Το 1903 ο πατέρας του πεθαίνει απρόσμενα. Δύο χρόνια αργότερα η μητέρα τού επιτρέπει να αφήσει το σχολείο και να μετακομίσει στην Βιέννη όπου εργάζεται ως περιστασιακός εργάτης και ζωγράφος ακουαρέλας. Υπέβαλε αίτηση στην ακαδημία καλών τεχνών δύο φορές και απορρίφθηκε και τις δύο φορές. Δίχως χρήματα αναγκάζεται να μείνει σε καταφύγιο για αστέγους για αρκετά χρόνια. Η εποχή αυτή παίζει καταλυτικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του, όπως ο ίδιος περιγράφει.

Με το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου κάνει αίτηση για να υπηρετήσει στον γερμανικό στρατό όπου και έγινε αποδεκτός το 1914, αν και ήταν ακόμη πολίτης της Αυστρίας. Αν και δεν ήταν πάντα στο μέτωπο πήρε μέρος σε πολλές μάχες και τραυματίστηκε στην μάχη της Σομ απέναντι στους Αγγλογάλλους. Τιμήθηκε για την γενναιότητά του με τον σιδηρού σταυρό πρώτης τάξης. Θα είναι και το μόνο αριστείο που θα φέρει πάντα σε όλη του την καριέρα μέχρι και την πτώση.

Ο νεαρός δεκανέας εξοργισμένος από την κατάρρευση της πολεμικής προσπάθειας σοκαρίστηκε από την παράδοση της Γερμανίας το 1918. Βρήκε την συνθήκη των Βερσαλλιών εξευτελιστική, ιδίως την αποστρατικοποίηση της Ρηνανίας. Όπως και άλλοι Γερμανοί εθνικιστές πίστευε ότι ο γερμανικός στρατός είχε προδοθεί από τους πολιτικούς και τους μαρξιστές. Με την επιστροφή του στο Μόναχο συνεχίζει να εργάζεται για τον στρατό ως αξιωματικός στο τμήμα πληροφοριών. Καθώς παρακολουθεί για λογαριασμό της υπηρεσίας το Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (DAP) έρχεται σε επαφή με τον ιδρυτή, Anton Drexler, ο οποίος τον καλεί να μετέχει του κόμματος το 1919. Από τις 5 Ιανουαρίου 1919 μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου 1920 κοσμογονικές αλλαγές συμβαίνουν στα εσωτερικά του κόμματος. Η γέννηση του εθνικού σοσιαλιστικού εργατικού κόμματος (NSDAP) είναι πλέον γεγονός.

Σχεδίασε το έμβλημα μόνος του. Έναν μαύρο αγκυλωτό σταυρό (hakenkreuz) μέσα σε λευκό κύκλο πάνω σε κόκκινο φόντο. Σύντομα η φήμη του εξαπλώθηκε χάρη στις πύρινες ομιλίες του εναντίον την συνθήκης των Βερσαλλιών και των πολιτικών του αντιπάλων, μαρξιστών και Εβραίων. Το 1921 αναλαμβάνει το κόμμα ολοκληρωτικά. Οι έντονες ομιλίες του άρχισαν να προσελκύουν τακτικά ακροατήρια. Ο σκληρός πυρήνας αρχίζει να συντίθεται. Είναι 8 Νοεμβρίου 1923 και ο Χίτλερ με τα Sturmabteilung (SA) υπό τον Hermann Göring εισβάλλει στην μπιραρία Löwenbräukeller του Μονάχου όπου 3000 παρευρισκόμενοι παρακολουθούν ομιλία της ηγεσίας της βαυαρικής κυβέρνησης. Ο Χίτλερ καλεί σε εθνική επανάσταση και ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση του Ράιχ έχει πέσει. Την ίδια στιγμή ένοπλα SA υπό τον Ernst Röhm καταλαμβάνουν το υπουργείο πολέμου ενώ ο Rudolf Heß εργάζεται για την σύλληψη των Εβραίων και μαρξιστών πολιτικών της Βαυαρίας.

Την επόμενη μέρα επικεφαλής 3000 υποστηρικτών έρχεται αντιμέτωπος με την αστυνομία στην πλατεία Odeon, η οποία ανοίγει πυρ. Το πραξικόπημα αποτυγχάνει με 21 νεκρούς και πολλούς τραυματίες. Ο Χίτλερ συλλαμβάνεται και καταδικάζεται για προδοσία και οδηγείται στην φυλακή όπου υπαγορεύει το πρώτο μέρος του πονήματος «Ο Αγών μου» στον πάντα πιστό στην ιδέα και αναπληρωτή του, Rudolf Heß. Εκεί περιγράφει ακριβώς την κοσμοθεωρία του την οποία ουδέποτε απαρνήθηκε μέχρι τέλους.



Το 1932 κατεβαίνει στις εκλογές εναντίον του Paul von Hindenburg. Στον δεύτερο γύρο συγκεντρώνει το 35% των ψήφων και ο Hindenburg συμφωνεί να τον διορίσει καγκελάριο ώστε να επέλθει η πολιτική ισορροπία. Το πεπρωμένο δένει την μοίρα του ανθρώπου αυτού με την Γερμανία αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη. Μετά την πυρκαγιά στο Reichstag το 1933 ο Χίτλερ χρησιμοποιεί τη θέση του ως καγκελαρίου για να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στο πρόσωπό του. Η στρατιωτική αντιπολίτευση τιμωρήθηκε. Τα αιτήματα των SA για περαιτέρω στρατιωτική δύναμη ήταν στην ουσία η έναρξη μιας μακροχρόνιας σειράς ενεργειών κατά του ιδίου αλλά και του εθνικοσοσιαλισμού, καθώς και μιας σειράς από απόπειρες δολοφονίας τις οποίες απέφυγε όλες λες και η μοίρα τον κράτησε στην ζωή για να δώσει ό,τι είχε να προσφέρει μέχρι το τέλος. Γίνεται αρχηγός του γερμανικού στρατού ο οποίος μετονομάζεται σε Wermacht, ενώ μετά την νύχτα των μεγάλων μαχαιριών δημιουργούνται τα ένοπλα τμήματα του κόμματος, τα Waffen SS (Schulzstaffel) με απόλυτη πίστη στο πρόσωπό του. Συγκεντρώνει πάνω του όλες τις θεσμικές εξουσίες ελέγχοντας πλήρως την κρατική μηχανή, την εθνική οικονομία, τις τράπεζες, τις ένοπλες δυνάμεις. Η προσωπικότητά του αποκτά κάτι το μυθικό και γίνεται ένας λαοφιλής ηγέτης για τους Γερμανούς τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων.

Στα χρόνια της διακυβέρνησής του η Γερμανία θα γίνει κράτος ισχυρό οικονομικά και στρατιωτικά. Ό,τι γνωρίζουμε σήμερα ως γερμανικό σήμα κατατεθέν όπως η αυτοκινητοβιομηχανία, το εμπόριο, οι αυτοκινητόδρομοι, η βαριά βιομηχανία, το σιδηροδρομικό δίκτυο, τα πάντα έγιναν υπό την αιγίδα του καγκελάριου Χίτλερ. Ο ίδιος κάνει τα πρώτα σχέδια του αυτοκινήτου του λαού (Volkswagen) το οποίο αναθέτει στο  Δρ. Ferdinand Porsche να υλοποιήσει και το οποίο οι Γερμανοί μπορούν να αγοράσουν με 3 μάρκα την εβδομάδα. Μέχρι και σήμερα στις τεχνικές σχολές και στο τμήμα μηχανολόγων σε όλα τα πανεπιστήμια διδάσκεται ότι εκείνη η προσπάθεια καθώς και η μετέπειτα αρχιτεκτονική των μηχανικών μερών που εισήγαγε ο Έλληνας Αλέξανδρος Ισηγόνης για το γνωστό σε όλους mini της British Motor Industry έθεσαν τις βάσεις για όλα τα αυτοκίνητα μαζικής παραγωγής των τελευταίων 60 ετών εις ό,τι αφορά στην δυναμική της σχεδίασης. Ακόμα και  100 χρόνια μετά και παρά την λυσσώδη προσπάθεια των νικητών μετά το 1945 να διαβάλουν την αλήθεια καθιστώντας τον ως την  προσωποποίηση του απόλυτου κακού, το έργο του δεν σβήνει. Παρέλαβε ένα χάος, μια παρηκμασμένη κοινωνία και μια κατεστραμμένη οικονομία και οικοδόμησε έθνος σε μια πολιτεία κοινωνικής δικαιοσύνης. Το κράτος γίνεται εθνικό και ο λαός από μάζα ανθρώπων μετατρέπεται σε φυλή αρίστων. Το πολίτευμα που όλοι αποστρέφονται και μισούν απέδειξε ότι είναι η οδός την οποία πρέπει να ακολουθήσει κάθε έθνος που θέλει να ζήσει. Τρανή απόδειξη είναι ότι σήμερα το μόνο κράτος παγκοσμίως που ακολουθεί την πολιτική του 3ου Ράιχ είναι το Ισραήλ με φυλετικούς νόμους και κράτος σιωνιστικό σύμφωνα με νόμο της Κνεσέτ. Οι Εβραίοι μάς λένε να πάρουμε μετανάστες στις χώρες μας όταν αυτοί δεν δέχονται καθόλου αλλόφυλους για να προστατεύσουν την φυλή τους. Άραγε ποια φυλή; Ποια από τις 12; Αλλά ας αφήσουμε τους Εβραίους που δεν μας ενδιαφέρουν έτσι κι αλλιώς.

Το 1938 ο Χίτλερ υπογράφει με τους Τσάμπερλεν, Ντελαντιέ, Μουσολίνι την συμφωνία του Μονάχου με την οποία η Γερμανία προσαρτά την Σουδητία που αποτελεί γερμανικό έδαφος όπου κατοικούν γερμανικοί πληθυσμοί. Μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία η οποία επιφέρει ισορροπία στην εθνοφυλετική σύσταση της Ευρώπης καθώς κράτη – μορφώματα δίνουν τη θέση τους σε κράτη με φυλετική ομοιογένεια, όσο μπορεί αυτό να είναι εφικτό στην βορειοανατολική Ευρώπη με την οποία θα ασχοληθούμε αναλυτικά σε προσεχές άρθρο. Με το σύμφωνο μη επιθέσεως Ρίμπεντροπ – Μολότωφ τον Αύγουστο του 1939 καταφέρνει να κρατήσει μακριά από τα πόδια του τους μπολσεβίκους της στέπας και εκστρατεύει με προορισμό την πόλη του Ντάντσιχ στην Πολωνία, που είναι ιστορικά η γερμανική επαρχία της Πομερανίας, με σκοπό να την προσαρτήσει. Την ίδια στιγμή Αγγλία και Γαλλία τού κηρύσσουν τον πόλεμο ενώ οι Σλάβοι κομουνιστές της Σοβιετικής Ένωσης εισβάλουν στην Πολωνία από την απέναντι πλευρά. Τα γεγονότα παίρνουν την μορφή χιονοστιβάδας και οδηγούν στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Αντίθετα με ό,τι γράφεται από τους στρατευμένους ρυπαρογράφους, ο Χίτλερ ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στο γυναικείο φύλο. Δεν απέκτησε παιδιά λέγοντας πως είχε ως παιδιά του όλους τους Γερμανούς. Η αίσθηση της μεγάλης ευθύνης ίσως τον κράτησε μακριά από την δέσμευση της οικογένειας, σύμφωνα με τον Heinz Linge. Όμως μια γυναίκα έδεσε την μοίρα της μαζί του. Η φωτογράφος και στενογράφος Eva Braun γνώρισε τον Χίτλερ το 1929. Η σχέση τους έμεινε κρυφή και δεν έκαναν ιδιαίτερες δημόσιες εμφανίσεις μαζί. Μια σχέση με εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό. Ενώ θα μπορούσε να σώσει τον εαυτό της στο τέλος δεν εγκατέλειψε ούτε την θέση της ούτε τον σύντροφό της ακολουθώντας τον τόσο στην ζωή όσο και στον θάνατο.

Η Γερμανία υπήρξε το πρόσφορο έδαφος της ελληνιστικής αναγέννησης. Ο Χίτλερ υπήρξε φιλέλλην και ελληνιστής. Θαύμαζε και εξυμνούσε τους αρχαίους Έλληνες στο όραμα που είχε για το Ράιχ των χιλίων ετών. Ήδη από τις πρώτες του ομιλίες μιλάει για την αρχαία Σπάρτη ως το υπέρτατο φυλετικό κράτος στην ιστορία(der klarste rassenstaat der geschichte). Ο υπουργός εξοπλισμών Albert Speer διηγείται ότι στον Χίτλερ άρεσαν ιδιαίτερα οι παραλληλισμοί ανάμεσα στον Περικλή και τον ίδιο, λέγοντας ότι όπως ο Περικλής έχτισε τον Παρθενώνα, έτσι κι αυτός έκανε τους γερμανικούς αυτοκινητόδρομους (autobahn). Πολέμιος της δημοκρατίας όπως ο Σωκράτης και ο Λυκούργος και άνθρωπος πρακτικός κατά Αριστοτέλη. Μαζί με τον προσωπικό του φίλο και γλύπτη Arno Breker σχεδιάζει νέα κτήρια με ελληνιστικής εποχής αρχιτεκτονική και κοσμεί πλατείες και δημόσια κτήρια με αγάλματα που έχουν τις αναλογίες και τα χαρακτηριστικά αυτών της κλασικής εποχής της  Ελλάδος.



Ο αντιναζί ιστορικός Fest στο βιβλίο του Hitler (ullstein verlag,Berlin,1987σελ. 734) παραθέτει απάντηση που έδωσε ο Χίτλερ σε ερώτηση που για το πού πρέπει να αναζητηθούν οι πρόγονοι των Γερμανών. Η απάντησή του ήταν η εξής : «εάν κάποιος μας ρωτά σχετικώς με τους προγόνους μας πρέπει πάντοτε να υποδεικνύουμε τους Έλληνες». Ο Χίτλερ έτρεφε μια συμπάθεια και ένα θαυμασμό για τον Βαλλώνο αξιωματικό Leon Degrelle, διοικητή της 5ης ταξιαρχίας καταιγίδας (sturmbrigade) και της 28ης λεγεώνας εθελοντών γρεναδιέρων (panzergrenadier). O Χίτλερ τον παρασημοφόρησε προσωπικά με τον Degrelle να ρωτάει «Φύρερ, ποια είναι η πατρίδα μας;» και τον Χίτλερ να απαντάει «Πατρίδα μας είναι η Ελλάδα!». Ο Χίτλερ είπε στον νεαρό Βαλλώνο αξιωματικό ότι αν είχε έναν γιο θα ήθελε να είναι αυτός.

Ο Χίτλερ πληροφορείται την ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος στις 28 Οκτωβρίου 1940 στις 10 το πρωί. Διαβάζουμε στο ημερολόγιο του Goebbels ότι αναθεματίζει και βρίζει τους Ιταλούς κατηγορώντας τους για προδοσία.

Για την επέμβαση του Απριλίου στην Ελλάδα μεταφέρω αυτούσιο το κείμενο από το ημερολόγιο του Goebbels : «8 Απριλίου 1941 : χθες προχωρούμε αργώς στην Ελλάδα…οι Έλληνες είναι γενναίοι μαχητές…οι Έλληνες εκμεταλλεύονται το ιδεώδες αμυντικό έδαφος καλώς…με τον φύρερ. Και αυτός θαυμάζει ιδιαιτέρως το θάρρος των Ελλήνων. Ίσως υπάρχει ακόμη ένα ίχνος της παλαιάς ελληνικής καταγωγής σε αυτούς. Ο φύρερ απαγορεύει τον βομβαρδισμό των Αθηνών. Αυτό είναι δίκαιο και ευγενές εκ μέρους του… εάν οι Άγγλοι δεν είχαν εγκατασταθεί εκεί δεν θα βοηθούσε ποτέ τους Ιταλούς». Και παρακάτω: «οι Έλληνες αγωνίζονται πολύ γενναίως. Απαγορεύω στον τύπο να τους δυσφημίσει… με τον φύρερ… θαυμάζει τη γενναιότητα των Ελλήνων… θλίβεται που υπεχρεώθη να τους πολεμήσει». Συνεχίζει : 30 Απριλίου 1941 Τετάρτη… χθες: με τον φύρερ… είναι θλιμμένος που αναγκάστηκε να επιτεθεί κατά της Ελλάδος. Οι Έλληνες δεν έκαναν τίποτα για να το αξίζουν αυτό… προτίθεται να τους συμπεριφερθεί όσο το δυνατόν με φιλανθρωπία. Οι Ιταλοί κάνουν το αντίθετο. Ο Breker που είναι επίσης παρών είναι πολύ θλιμμένος. Η σύζυγός του είναι Ελληνίς…».

Από τις αρχές του 1945 καταλαβαίνει ότι η Γερμανία θα χάσει τον πόλεμο. Έχει στρέψει επάνω του όλη την μανία των αιώνιων εχθρών της  Άριας Λευκής Ευρωπαϊκής ομοεθνίας. Ολόκληρος ο πλανήτης κάτω από τις διαταγές του ιερατείου του Ιεχωβά στέλνει τους στρατούς του εναντίον της Γερμανίας φαινομενικά, αλλά επί της ουσίας ολόκληρη η Ευρώπη καταστρέφεται και λεηλατείται. Από την ανατολή τα στίφη των μπολσεβίκων Σλάβων της στέπας εξαπέλυσαν την λυσσώδη βαρβαρική τους επίθεση. Η βαρβαρότητα αυτών των ανθρωποειδών είναι πρωτόγνωρη. Στην Ελλάδα την συναντούμε αυτούσια από τους ελληνόφωνους κομουνιστές οι οποίοι από τα Δεκεμβριανά του 1944 ξεριζώνουν καρδιές με κατσαβίδια και κόβουν λαιμούς με κονσερβοκούτια. Από δυσμάς προχωρούν οι Εγγλέζοι του κ. Τσώρτσιλ (Εβραίου κατά το ήμισυ) μαζί με τους Αμερικανούς του κ. Ρούσεβελτ (Εβραίου) καθώς και τον γαλλικό στρατό που δεν είχε προσχωρήσει στην πολιτεία του Βυσί. Δηλαδή τους κουμουνιστές «πουρκουάδες». Η μέγγενη σφίγγει και στραγγαλίζει ό,τι έχει μείνει όρθιο. Ο Χίτλερ πληροφορείται το λιντσάρισμα του Μουσολίνι και της συντρόφου του, Πετάτσι. Επιλέγει την μεγάλη έξοδο. Νυμφεύεται την Εύα και σε ένα 24ωρο δίνουν τέλος στην ζωή τους για να μην πέσουν στα χέρια των ερυθρών κτηνανθρώπων της στέπας. Η Γερμανία συνθηκολογεί στις 8 Μαΐου.

Ανεξάρτητα από την πολιτική ιδεολογία του καθενός, όταν κάνουμε μια ιστορική αναδρομή και βλέπουμε τις προσωπικότητες που έχουν στιγματίσει την εποχή εκείνη, οφείλουμε να δούμε την αλήθεια και να αποδίδουμε «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Όταν μιλάμε για την εποχή του δεύτερου μεγάλου πολέμου πάντα ψηλαφούμε προσωπικότητες που έδωσαν το στίγμα τους και σημάδεψαν την εποχή τους και εξακολουθούν να ασκούν επιρροή στην εποχή μας. Όταν μιλάμε για τον Χίτλερ ή τον Στάλιν ή τον Μάο σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να υποβιβάζουμε την προσωπικότητα λόγω πολιτικής αντιπαλότητας. Βέβαια αυτό δεν συνέβη στην περίπτωση του Αδόλφου Χίτλερ για το πρόσωπο του οποίου έχουν ξοδευτεί εκατομμύρια δολάρια σε δυσφήμιση και παραπληροφόρηση από στρατευμένους ρυπαρογράφους και κονδυλοφόρους με την αρωγή της παγκόσμιας αόρατης κυβέρνησης των περιούσιων, οι οποίοι έχουν στρατολογήσει δημοσιογράφους, συγγραφείς, ιστορικούς, μυστικές υπηρεσίες.

Αντί επιλόγου θα κλείσω με μια αναφορά σε προσωπική συζήτηση που είχα με έναν ταξίαρχο ε.α. των τεθωρακισμένων, ο οποίος δραστηριοποιείται σε γνωστό πατριωτικό κόμμα. Ύστερα από μια συζήτηση πλέον της μίας ώρας γύρω από την σημερινή κατάντια της Ελληνικής φυλής και αφού έφτασε σε αδιέξοδο μην μπορώντας να αντικρούσει με επιχειρήματα τα όσα ανέφερα παρουσία μιας ντουζίνας αποστράτων συνταγματαρχών και ταξιάρχων και πτεράρχων, εξεμάνη. Νομίζοντας ότι είμαστε ακόμα στην μονάδα και ότι μπορεί να επιβληθεί δια βίας έχασε την ψυχραιμία του και με ύβρεις και συκοφαντίες μού επιτέθηκε λεκτικώς. Αρνήθηκε τον εθνικισμό ως ιδεολογία «πριν αλέκτορα φωνήσαι», με αποκάλεσε «ναζί» και με απέπεμψε στην λησμονιά της ιστορίας. Άλλος ένας «αντιφασίστας» και «αντιναζί» πατριώτης δημοκράτης που αρνείται τον εθνοφυλετισμό ενώ τον ψωμίζει το στράτευμα από 18 χρονών που μπήκε στη σχολή Ευελπίδων.

Αφιερώνω το άρθρο αυτό στην εθνικιστική νεολαία της Ελλάδος και την απάντησή μου στον συνταξιούχο ταξίαρχο σε όλα τα στελέχη του στρατεύματος που είναι ακόμη πιστοί στην ιδέα.

«Κύριε Ταξιάρχε, με κατηγορείτε για ναζισμό. Ουδέποτε αρνήθηκα ότι είμαι Έλλην εθνικοσοσιαλιστής. Κάθε άλλο, είμαι περήφανος γι’ αυτό διότι μέσω της υπέρτατης Ελληνικής κοσμοθέασης που πρεσβεύει ο εθνικοσοσιαλισμός τιμώ την φυλή των προγόνων μου και κάνω ό,τι μπορώ για να την κρατήσω ζωντανή. Δεν είμαι Γερμανός. Είμαι Έλλην Μακεδών με καταγωγή από το βασίλειο της Ελίμειας. Με κατηγορείτε για φιλογερμανισμό. Δεν είναι οι Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές παρόντες στο ΚΥΣΕΑ όταν εσείς οι πατριώτες ρίχνετε τις υπογραφές την μια πίσω από την άλλη ώστε να επικυρωθούν οι υπερεργολαβίες που συνάπτετε με το Γερμανικό κράτος για τα διάφορα εξοπλιστικά προγράμματα για τα οποία τόσα σκάνδαλα έχουν ξεσπάσει και τόσες αποδείξεις έχουν βγει στην επιφάνεια. Δεν είναι οι Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές που δωροδοκήθηκαν με εκατομμύρια ευρώ και δισεκατομμύρια δραχμών για την αγορά οπλισμών από την Γερμανία που τόσο αποστρέφεστε. Όπως των γερμανικών τυφεκίων της H&K τα οποία ήρθαν με κοντούς επικρουστήρες στα κλείστρα και υποχρέωσαν σε νέα δαπάνη για την αγορά νέων. Και δεν είναι εθνικοσοσιαλιστές εκείνοι οι συνάδελφοί σας που υπέγραψαν την αγορά των γνωστών υπερτιμολογημένων υποβρυχίων «που γέρνουν» από την γερμανική Ferrostaal. Ούτε είναι εθνικοσοσιαλιστές εκείνοι οι συνάδελφοί σας που έφεραν τα γερμανικά άρματα μάχης Leopard χωρίς επινικέλωση στις κάνες με σκοπό να γίνει νέα υπερεργολαβία από ελληνική επιχείρηση με την αρωγή γνωστού υπουργού άμυνας που εμπλέκεται στο σκάνδαλο των εξοπλιστικών. Ο εθνικοσοσιαλισμός μου θα μου απαγόρευε να κλέψω, να καταχραστώ και να προδώσω το αίμα της φυλής μου.

Και εις ό,τι αφορά στον Αδόλφο Χίτλερ. Εγώ είμαι Έλλην όχι Αυστριακός. Αλλά ακούστε τούτο. Εκείνος ο δεκανέας πολέμησε για την φυλή του και για το έθνος του και δεν ήταν ένας απόλεμος και άκαπνος καραβανάς με συστάδα από παράσημα που δεν σημαίνουν τίποτα. Τραυματίστηκε στο μέτωπο κάνοντας το καθήκον του και δεν χόρευε σε ζεϊμπεκιές στην λέσχη αξιωματικών σε κατάσταση ημιμέθης. Ως πολιτικός στρατιώτης φυλακίστηκε για τις ιδέες του τις οποίες ποτέ δεν πρόδωσε και πάντα πίστευε και δεν ήταν ένας απαίδευτος δημόσιος υπάλληλος εν στολή που απεφάσισε να πολιτευτεί άνευ ιδεολογίας μετά την συνταξιοδότησή του. Ήταν ένας περήφανος βετεράνος του Γερμανικού στρατού και όχι μια παλλακίδα του ΝΑΤΟ και μπάτλερ των χοτ σποτ.

Και το πιο βασικό, κ. Ταξίαρχε… ο Αδόλφος Χίτλερ είπε… στο Ντάντσιχ υπάρχουν Γερμανικοί πληθυσμοί που κατοικούν εκεί και μας περιμένουν… είπε Μπλίτζκριγκ… και το έκανε… Εσείς μπορείτε να πείτε Πρεμετή; Μπορείτε να πείτε Δέλβινο; Μπορείτε να πείτε Αυλώνα; Μοναστήρι; Αδριανούπολη; Μπορείτε να πείτε ανατολική Ρωμυλία; Μπορείτε να πείτε Ικόνιο; Μπορείτε να πείτε Προύσα; Μαρμαρίδα; Μπορείτε να πείτε Σμύρνη; Κωνσταντινούπολη; Μπορείτε να πείτε Κερύνεια;

Όχι, δεν μπορείτε. Δεν μπορείτε ούτε στα Ύμια να ανεβείτε!

Είστε πολύ μικροί για να μιλήσετε για έναν Χίτλερ.

Ο παγγερμανισμός είναι καλός για τους Γερμανούς αλλά ο πανελληνισμός κατά Ισοκράτην για την ανάκτηση των χαμένων εδαφών και την απελευθέρωση των υποδουλωμένων Ελλήνων είναι το βέλτιστο για τους Έλληνες.

Ζητώ η νίκη!»

Γεώργιος Ζ.Κ.

Θα επιστρέψουμε. Ειναι υπόσχεση.

Θα επιστρέψουμε. Ειναι υποχρέωση.

Αίμα και τιμή

Πολεμοκράτης

 

Βιβλιογραφία :

Κωνσταντίνος Πλεύρης «Ο άλλος Χίτλερ»

Κωνσταντίνος Πλεύρης «Γκαίμπελς – αποκαλύψεις από το ημερολόγιο 40-41»

Heinz Linge «Ο Χίτλερ όπως δεν τον ήξερε κανείς»

Adolf Hitler «Ο αγών μου»


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Πολεμιστές της Ευρώπης: Michael Wittmann και Balthazar Woll

Η Ευρώπη είναι η πατρίδα της Λευκής Άριας Φυλής και η ιστορία της Ευρώπης είναι στολισμένη με αμέτρητα παραδεί...