Οι Έλληνες της Μακεδονίας και οι περιτετμημένοι της Ασίας

 

Πόθεν τούτο τεκμαίρεις; ρωτάει ο Κρίτων τον Σωκράτη κατά την συζήτησή τους. Εμείς οι Έλληνες έχουμε ένα προτέρημα το οποίο είναι και όπλο. Δεν είναι άλλο από την Ελληνική γλώσσα, της οποίας η ακρίβεια και η δύναμη την καθιστούν λεπίδα κοφτερή σε όποιον την μεταχειρίζεται με επιδεξιότητα. Πάντα υπήρχαν ελληνόφωνοι Έλληνες και μη, οι οποίοι τολμούν να χρησιμοποιούν το υπέρτατο εργαλείο επικοινωνίας για να εξαγάγουν συμπεράσματα και να δημιουργήσουν πορίσματα χειραγωγώντας τον αναγνώστη και τον ακροατή οδηγώντας τον σε μονοπάτια που αυτοί επιθυμούν ώστε να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ο λόγος μας πρέπει να είναι κοφτερός σαν λεπίδα και αιχμηρός σαν δόρυ και σύμφωνα με τον Αριστοτέλη πρέπει να χαρακτηρίζεται από συντομία και ακρίβεια. Δυστυχώς υπάρχουν τόσο πολλά που πρέπει να ειπωθούν που η συντομία χάθηκε. Έχουμε να πούμε πολλά διότι οι «εθνικιστές» των τελευταίων ετών δεν τα είπαν. Δεν νομίζω ότι δεν τα ήξεραν. Απλώς δεν περίσσεψε χρόνος από την ακατάσχετη πολιτικολογία και αρλουμπολογία στην οποία επιδίδονται σχεδόν παθολογικά. Αν μας επιτραπεί στα επόμενα άρθρα θα επιχειρήσουμε να καταδυθούμε στην αιώνια γνώση της φυλής και να αναδυόμεθα κάθε φορά πιο δυνατοί. Εις ό,τι αφορά στην ακρίβεια του λόγου αυτό είναι μια υπόσχεση. Πένα και ξίφος. Αίμα και μελάνι. Τα χτυπήματα πρέπει να είναι στοχευμένα.

Η λέξη Μακεδονία για εμάς τους Έλληνες είναι ιερή. Στα τελευταία 3.000 χρόνια ιστορίας του Ελληνισμού όλα ξεκινούν και τελειώνουν από την Μακεδονία η οποία πρωτοστατούσα του Ελληνισμού ανύψωσε την φυλή στον κολοφώνα της δόξης της. Το Αλεξανδρινό βασίλειο το οποίο έδωσε την θέση του στα επιμέρους βασίλεια των επιγόνων ολοκλήρωσε την παγκόσμια Ελληνική κυριαρχία. Κυριαρχία την οποία μετά την περίοδο της παρακμής χάσαμε και στην θέση των Άρειων Μακεδόνων κοσμοκρατόρων ανήλθε με ραδιουργίες και μαγγανείες το ιερατείο των εκλεκτών του Ιεχωβά και απογόνων του Αβραάμ όπου και παραμένει μέχρι σήμερα.

Πάμε πίσω στο βασίλειο της Βακτριανής και στους Σελεύκους και τους Αντιόχους  και τους Πτολεμαίους. Από την σημερινή Λιβύη μέχρι τον Ινδό ποταμό και από την Αλεξάνδρεια την εσχάτη μέχρι την Μασσαλία του Πυθέα δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά Μακεδονία και Ελλάς. Η ελληνική γλώσσα, οι τέχνες, οι επιστήμες, η αρχιτεκτονική, η ιατρική, η κουζίνα. Όλα είναι ελληνικά. Οι μη Έλληνες περιφρονούνται και υποδουλώνονται ενώ αναπόφευκτα και σταδιακά ξεκινάει ένας εξελληνισμός των πάντων. Εκατοντάδες φυλές βρίσκονται υπό τους Έλληνες. Ανάμεσα σε όλες αυτές υπάρχει μία, ας πούμε ομάδα και όχι φυλή, διότι και οι ίδιοι λένε ότι αποτελούνται από δώδεκα φυλές, η οποία κάνει αυτό που πάντα έκανε και μέχρι σήμερα κάνει. Αυτοί είναι οι αρχιερείς της δολοπλοκίας οι οποίοι μεταχειρίζονται τον τόκο, το κράτος, την θρησκεία αλλά και ενίοτε την ελληνική γλώσσα, όπως πιο πάνω είπαμε. Δειλοί και αμείλικτοι. Κόλακες, γλείφτες, μάγοι, αδίστακτοι και πρωτομάστορες του ψέματος. Πάντα στην αυλή του εκάστοτε βασιλιά έχουν τους πράκτορές τους έτοιμους κάθε φορά να μεταχειριστούν κάθε μέσο για να επιτύχουν τον σκοπό τους.

Το Ιουδαϊκό στοιχείο βρισκόταν διάσπαρτο σε όλην την επικράτεια της ανατολής καθότι δεν πρόκειται για μία βιολογική φυλή αλλά για μια πνευματική ημίαιμη ράτσα. Κυρίως ήταν συγκεντρωμένοι στην περιοχή της Συρίας και της Παλαιστίνης. Να τονίσουμε εδώ ότι η λέξη Ισραήλ με την έννοια του γεωγραφικού προσδιορισμού δεν εμφανίζεται πουθενά και σε κανέναν χάρτη από την εποχή του Πτολεμαίου του Α’ μέχρι και την ύστερη εποχή της αναγέννησης .Δεν υπήρξε ποτέ κράτος, επαρχία ή διαμέρισμα με το όνομα Ισραήλ. Ποτέ και πουθενά δεν αναφέρεται εκτός από τα ιερά βιβλία των εβραίων (τορά και ταλμούδ), τα οποία διάβαζαν μυστικά μέσα στην συναγωγή και μόνο, χωρίς να διαδίδουν τι ακριβώς περιγράφεται σε αυτά. Άρα θα ήτο αδύνατο οι εβραίοι που ήτο δούλοι να έχουν έστω και μια περιοχή υπό την κτήση τους την οποία θα ονόμαζαν Ισραήλ. Το Ισραήλ υπήρχε μόνο ως ένας κρυφός πόθος ο οποίος πραγματοποιήθηκε το 1948 με την ίδρυση του παράνομου σιωνιστικού κράτους μέσα στα σπλάχνα της Παλαιστίνης η οποία ευρίσκετο τότε υπό Βρετανική κτήση. Σε άλλο άρθρο θα αναφερθούμε στην διακήρυξη του Άρθουρ Μπάλφουρ ,του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών προς τον Λόρδο Ρόθτσιλντ καθώς και το ημερολόγιο του Θεόδωρου Χερτσλ.

Κατά την διάρκεια της ρωμαιοκρατίας οι εβραίοι υποκινούσαν συνεχείς επαναστάσεις στην περιοχή με αποτέλεσμα ο Καίσαρας να διορίσει τον Αντίπατρο Α’ ως επίτροπο της περιοχής γύρω από την Σαμάρεια, η οποία ονομάστηκε Ιουδαία. Η Ιουδαία πάντα ήταν μια ρωμαϊκή κτήση και οι εβραίοι που πριν ήταν δούλοι στους Έλληνες τώρα είναι πάλι δούλοι, αυτήν την φορά στους Ρωμαίους. Η επαρχία της Ιουδαίας είναι μια από τις πιο παραγκωνισμένες από όλους τους Καίσαρες οι οποίοι περιφρονούσαν τους Εβραίους. Τα αρδευτικά έργα που έκαναν οι Έλληνες Μακεδόνες επί της βασιλείας του Σελεύκου του Β’ του Καλλίνικου εγκαταλείφθηκαν και η «γη της επαγγελίας» είναι πλέον ένας άγονος τόπος όπου μετά βίας υπάρχουν λίγες καλλιεργήσιμες εκτάσεις με σιτηρά. Επί της ουσίας δεν είναι γη καμίας επαγγελίας αλλά κρανίου τόπος, θα λέγαμε. Πετρώδης και αλλού αμμώδης με τα ποτάμια της ενδοχώρας να αφήνουν μεγάλες εκτάσεις άνυδρες.

Η περιοχή αυτή λοιπόν ονομαζόταν πάντα τόσο διοικητικά όσο και γεωγραφικά Συρία με το τμήμα της Παλαιστίνης στα νότια και την περιοχή μεταξύ Λιβάνου και Αντιλιβάνου στο βόρειο παραθαλάσσιο μέρος. Η Παλαιστίνη είναι η γη των Φιλισταίων. Οι Φιλισταίοι ήταν Άρεια πολεμική φυλή Αχαιών. Ως τον θάνατο του Ιησού του Ναυή διατηρούσαν όλην τη γη τους, δηλαδή την σημερινή Παλαιστίνη με ολόκληρη την παραλιακή ζώνη του σημερινού Ισραήλ (λωρίδα της Γάζας). Στο Δευτερονόμιο (2,23) αναφέρεται ότι οι Φιλισταίοι είχαν εγκατασταθεί στη νότια παραλιακή λωρίδα της Χαναάν και είχαν δημιουργήσει ομοσπονδία πόλεων. Αυτή είναι η Ελληνική Πεντάπολη, η οποία περιελάμβανε τις πόλεις Άζωτος, Ασκάλων, Ακκαρών ή Εκρών, Γάζα και Γαθ. Μια  πολύ  σημαντική  διάλεξη έκανε την 23/4/2014 ο Ιουδαίος αρχαιολόγος και βασικός ανασκαφέας της ελληνοφιλισταιϊκής πόλεως Γαθ, Aren Maeir, στο Oriental Institute του Σικάγο, με θέμα τις πρόσφατες αρχαιολογικές πληροφορίες για τους Φιλισταίους ο οποίος δηλώνει ότι οι Φιλισταίοι είναι ελληνικό φύλο.

Εδώ οφείλουμε να αναφέρουμε και το μυθολογικό κομμάτι. Μην ξεχνάτε ότι η μυθολογία δεν είναι κάποιο ψέμα αλλά είναι τα πραγματικά γεγονότα μεγαλοποιημένα ώστε να αποκτήσουν γιγάντιες διαστάσεις και να σωθούν από την λήθη του χρόνου. Το όνομα Παλαιστίνος πιθανόν προέρχεται από τις λέξεις πάλλω και πάλη (πυγμή) και ἂϊστος (αόρατος, αθέατος), κάτι σαν “αόρατος παλμός”, όμοιος με τη δόνηση της ψυχής, ο αιώνιος έφηβος Διόνυσος ή αλλιώς ο εσωτερικός Απόλλων. Άλλωστε υπήρχε μεγάλη λατρεία του Διονύσου στην  Μακεδονία, στο όρος Παγγαίο και το όνομα Παλαιστίνος θα μπορούσε να είναι παλαιότερη ονομασία ή ένα από τα επίθετα του θεού. Επίσης πρέπει να αναφέρουμε τον βασιλιά Αγήνορα, ο οποίος με την σύζυγό του, την Τηλέφασσα, απέκτησε τέσσερα παιδιά. Τον Κάδμο, τον Φοίνικα, τον Κίλικα και την Ευρώπη. Μετά την αρπαγή της Ευρώπης από τον Δία διέταξε τους γιους του να την αναζητήσουν και αυτοί μετά από πολυετή αναζήτηση εγκαταστάθηκαν σε νέες περιοχές οι οποίες πέρα από την Ευρώπη είναι η Φοινίκη, που είναι ο σημερινός Λίβανος με τους Φοίνικες, και η Κιλικία.

Κατά την Βίβλο, οι Φιλισταίοι ήταν «απερίτμητοι» (δηλαδή δεν είχαν το έθιμο της περιτομής, όπως οι σημιτικοί λαοί) και κατάγονταν από την «Kaphtor», που σημαίνει Κρήτη. Η  Kaphtor είναι η Κρήτη και οι Keftiu οι κάτοικοι της Κρήτης. Αντιστοίχως, σε άλλες γλώσσες της μέσης ανατολής τούς συναντούμε ως Καπτάρα (Kaptara), ενώ οι Αιγύπτιοι αποκαλούσαν την Κρήτη με το παρόμοιο όνομα «Κεφτιού» (Keftiu). Εκφράσεις όπως «η χώρα Κεφτιού», «πλοία της χώρας Κεφτιού» και «έργα της χώρας Κεφτιού» αναφέρονται σε κείμενα που βρέθηκαν σε αιγυπτιακούς τάφους. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τοιχογραφίες στο χαναανίτικο παλάτι στο Kάμπρι ίδιας τεχνοτροπίας με τοιχογραφίες της Θήρας. Όλα αυτά δείχνουν την ελληνικότητα της περιοχής. Οι Άραβες δεν είχαν ακόμη φτάσει στο παραθαλάσσιο τμήμα της μέσης ανατολής και οι Ιουδαίοι ήταν παραγκωνισμένοι. Σήμερα βέβαια η Παλαιστίνη είναι ένα πολυπολιτισμικό και πολυφυλετικό κοσμικό κράτος με κυρίαρχο το αραβικό στοιχείο και τον φονταμενταλισμό των μουσουλμάνων να πυροδοτείται συχνά από φαινόμενα τυφλής βίας. Η σημερινή Παλαιστίνη δεν έχει σχέση με την ελληνική και πελασγική της προ αλεξανδρινής περιόδου όπου φυσικά δεν υπήρχαν οι σημιτικές θρησκείες και τα θεοκρατικά κράτη.

Ο γεωγράφος Στράβων ονομάζει τη Συρία «Μικρή Μακεδονία», διότι πενήντα πόλεις που είχαν ιδρυθεί από τους επιγόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου έφεραν ονόματα μακεδονικών πόλεων: Δίον, Πέλλα, Έδεσσα, Βέροια, Αμφίπολη, Πιερία, Ημαθία, Σέρρη, Μαρώνεια, Αντιγόνεια, Αντιόχεια, Αρσινόη. Στην ευρύτερη περιοχή της Κοίλης Συρίας οι μεγαλύτερες ελληνικές πόλεις δημιούργησαν μία ομοσπονδία, την Δεκάπολη, που έζησε και μεγαλούργησε για 1.000 χρόνια πριν τις καταστρέψουν οι Άραβες. Η Δεκάπολη αποτελούνταν συνολικά από 18 ελληνικές πόλεις με καθαρό ελληνικό πληθυσμό που μιλούσε ελληνικά, έγραφε ελληνικά, πήγαινε σε ελληνικά θέατρα και παρακολουθούσε Αισχύλο και Σοφοκλή, πήγαινε σε ελληνικά γυμναστήρια και τελικά δεν διέφερε σε τίποτε από μία τυπική ελληνική πόλη της μητροπολιτικής Ελλάδος. Στις πηγές αναφέρεται πάντα με την έννοια γεωγραφικής περιφέρειας ως «περιοχή Δεκαπόλεως» (Regio Decapolitana).

Ας δούμε τι λέει και ο Καβάφης:

Παλαιόθεν Eλληνίς                                                        

Καυχιέται η Aντιόχεια για τα λαμπρά της κτίρια,

και τους ωραίους της δρόμους για την περί αυτήν

θαυμάσιαν εξοχήν, και για το μέγα πλήθος

των εν αυτή κατοίκων. Καυχιέται που είν’ η έδρα

ενδόξων βασιλέων και για τους καλλιτέχνας

και τους σοφούς που έχει, και για τους βαθυπλούτους

και γνωστικούς εμπόρους. Μα πιο πολύ ασυγκρίτως

απ’ όλα, η Aντιόχεια καυχιέται που είναι πόλις

παλαιόθεν Ελληνίς του Άργους συγγενής:

απ’ την Ιώνη που ιδρύθη υπό Aργείων

αποίκων προς τιμήν της κόρης του Ινάχου.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

 

Την  πόλη  Γεράσα της  Κοίλης  Συρίας, στην σημερινή βόρειο Ιορδανία, την ίδρυσε ο Μέγας  Αλέξανδρος με 3.000 γερασμένους Μακεδόνες στρατιώτες, γι’ αυτό  πήρε αυτό το όνομα. Έκειτο μεταξύ της Πέλλας και της Φιλαδέλφειας που είναι το σημερινό Αμάν. Ήταν κτισμένη στις όχθες του ποταμού Χρυσορρόα. Ο πλούτος της πόλεως έμεινε στην ιστορία, ώστε να ονομάζεται «Πομπηία της Μέσης Ανατολής». Ο ιστορικός των ελληνιστικών χρόνων Πολύβιος την παρομοιάζει με στρατόπεδο με δύο κύριες λεωφόρους που την χώριζαν σε σχήμα σταυρού και τερμάτιζαν σε πύλες. Στα Γεράσα γεννήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες μαθηματικούς, ο  Νικόμαχος ο Γερασινός, που συνέγραψε και το "Εγχειρίδιον Αρμονικής", στο οποίο υποστήριξε ότι υπάρχει αναλογία μεταξύ αριθμών και μουσικών φθόγγων και μάλιστα ότι οι ιδιότητες των μουσικών φθόγγων ρυθμίζονται κατά κάποιο τρόπο από αριθμούς. Είναι δηλαδή ακριβώς η πυθαγόρεια διδασκαλία.

Η πόλη της Αντιοχείας – Ίππου (ή Αντιόχεια της Δεκάπολης) βρίσκεται στο σημερινό κράτος της Παλαιστίνης. Η ονομασία Ίππος δόθηκε από τους Έλληνες του 200 π.Χ. διότι το οροπέδιο θυμίζει αόριστα λαιμό και κεφάλι αλόγου. Κατά την εβραϊκή εξέγερση των Μακκαβαίων δημιουργήθηκε μια ανεξάρτητη ιουδαϊκή ηγεμονία από την οικογένεια των Ασμοναίων. Στην περίοδο 83- 80 π.Χ. ο Ιουδαίος Αλέξανδρος Ιανναίος οδήγησε την δυναστεία των Ασμοναίων στην κατάκτηση της Ίππου και οι Έλληνες κάτοικοι σύμφωνα με τον εβραίο ιστορικό Φλάβιο Ιώσηπο προσηλυτίστηκαν στον Ιουδαϊσμό και τους επεβλήθη η περιτομή.

Η ελληνική πόλη Πέλλα βρίσκεται στην κοιλάδα του Ιορδάνη ποταμού, περίπου 130 χλμ. βόρεια της Φιλαδέλφειας (σημερινού Αμάν) και η πόλη έχει ελληνικά ευρήματα από την νεολιθική εποχή. Ως εμπορικό κέντρο είχε διασυνδέσεις με Κύπρο και Συρία. Το 83 π.Χ. ο βασιλιάς της Ιουδαίας Αλέξανδρος Ιανναίος κατέστρεψε την Πέλλα, επειδή οι Μακεδόνες της κάτοικοι αρνήθηκαν να ασπασθούν τον ιουδαϊσμό. Την μαρτυρία αυτήν του Φλάβιου Ιωσήπου πιστοποιούν και οι αρχαιολόγοι που ανακάλυψαν στην αρχαία πόλη παχύ στρώμα στάχτης, χρονολογούμενο την περίοδο εκείνη. Τελικά οι Πελλαίοι εκτοπίστηκαν στις γύρω πόλεις. Το 64 π.Χ. με την ρωμαϊκή κατάκτηση, ο Πομπήιος ξαναέκτισε την πόλη, επιτρέποντας στους Μακεδόνες να την ξανακατοικήσουν.

Το Δίον ήταν αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας που ιδρύθηκε από τον Μεγάλο Αλέξανδρο, ο οποίος εγκατέστησε εκεί Μακεδόνες απόμαχους από το Δίον της Πιερίας. Οι ντόπιοι σημίτες παρέφθειραν την ελληνική ονομασία σε Adun, Idoun ή Aydoun. Από τον Στέφανο τον Βυζάντιο μαθαίνουμε ότι τα ύδατα της πόλεως ήταν μολυσμένα. Από τον κατάλογο του Βυζαντινού γραμματικού Ιεροκλέους μαθαίνουμε πως το Δίον ανήκε στην επαρχία της Αραβίας με έδρα την Σκυθόπολη. Η πόλη καταστράφηκε από τον βασιλιά των Ιουδαίων Αλέξανδρο Ιανναίο το 82 π.Χ.

Έχουμε λοιπόν αποδείξει περίτρανα ότι οι Ιουδαίοι της ανατολής ήταν πάντοτε υπόδουλοι και κοινωνικά παραγκωνισμένοι μέχρι και το τέλος της ιουδαϊκής επαρχίας των Ρωμαίων. Δεν αποτέλεσαν ποτέ υπολογίσιμη δύναμη παρά μόνο περιστασιακά με τις εξεγέρσεις και τις αναταραχές τους. Δεν αποτελούν μια ενιαία φυλή αλλά υποφυλετικές ημίαιμες ομάδες που διατήρησαν κάποια χαρακτηριστικά με ενδογαμίες και αιμομιξίες, όπως διαβάζουμε παντού στο κείμενο της παλαιάς διαθήκης. Οι εβραίοι δεν είχαν ούτε κάποιον ανεπτυγμένο πολιτισμό, ούτε επιστήμες, ούτε τέχνες, ούτε πολεμική εκπαίδευση. Εκμεταλλεύτηκαν και χρησιμοποίησαν τα εφόδια που οι Έλληνες είχαν. Ακόμη και την γλώσσα τους άλλαξαν χρησιμοποιώντας την ελληνική και εγκαταλείποντας την αραμαϊκή.

Όλος ο πολιτισμός της μέσης και εγγύς Ανατολής μέχρι την πτώση των Μακεδονικών βασιλείων είναι Ελληνικός και μόνο. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Ποιοι ήσαν σε θέση να παραγάγουν πολιτισμό; Οι Χετταίοι; Οι Χαλδαίοι; Εμείς οι Έλληνες υπήρχαμε με τον πολιτισμό μας πολύ πριν οι Εβραίοι δημιουργήσουν την μισάνθρωπη δοξασία περί του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά. Άλλωστε λόγω του γεγονότος ότι ποτέ δεν είχαν μια δική τους περιοχή υπό την κτήση τους εφηύραν τον παρανοϊκό μύθο ότι κάποιος θεός τους έδωσε με εντολή του μια περιοχή, την γη της επαγγελίας. Η περιοχή αυτή δεν τους ανήκει αλλά ο Θεός Ιεχωβά τους επιτρέπει να την κλέψουν διότι αυτοί οι Εβραίοι είναι ο εκλεκτός του λαός. Η περιοχή αυτή ήδη κατοικείται από τους ντόπιους γηγενείς. Κανένα πρόβλημα για τους Εβραίους. Ο θεός Ιεχωβά τούς επιτρέπει να εισβάλουν ως λαθρομετανάστες και έποικοι και στο όνομα αυτού να σφάξουν ακόμη και παιδάκια προκειμένου να καταλάβουν την γη της επαγγελίας την οποία ο θεός τους παραχωρεί διότι είναι λαός περιούσιος.

Αντίθετα εμείς οι Έλληνες έχουμε υπάρξει οι πρωτογενείς άνθρωποι, όπως αποδεικνύεται σήμερα από τις επιστήμες της ανθρωπολογίας, της γεωλογίας, της παλαιοντολογίας και της μοριακής βιολογίας. Κανένας επίπλαστος θεός σημιτικής προέλευσης δεν μας εφηύρε. Η υπέρτατη δύναμη του σύμπαντος, η θεϊκή δύναμη που κρατά το στερέωμα και που γεννά και καταστρέφει ολόκληρα πλανητικά συστήματα απεφάσισε η ζωή πάνω στον πλανήτη Γη να ξεκινήσει από την λεκάνη της Μεσογείου. Από την Ελλάδα. Εμείς οι Έλληνες είμαστε ευλογημένοι όχι από έναν παιδοκτόνο και μισάνθρωπο θεό ο οποίος είναι τοκογλύφος, ψεύτης, μοιχός και εγωπαθής, αλλά είχαμε την τύχη η ίδια η φυσική επιλογή να μας τοποθετήσει στην πρώτη θέση της ανθρώπινης εξέλιξης.

Το 66 μ.χ. αρχίζουν οι τελικές συγκρούσεις μεταξύ Ελλήνων και εβραίων στην Καισάρεια. Η μέση ανατολή φλέγεται και οι εβραίοι παίζουν το τελευταίο τους χαρτί. Τα παράνομα ένοπλα τμήματα τους, όπως οι ζηλωτές και οι σικάριοι (ισκαριώτες), οργανώνουν επιδρομές και μαζικούς φόνους. Πρώτα υποκινούν τα πλήθη δημιουργώντας σύγχυση και στη συνέχεια ξεχύνονται ανάμεσά τους και με μικρά μαχαίρια που φέρουν δολοφονούν ακόμα και στο φως της ημέρας και στην συνέχεια χάνονται μέσα στο πλήθος. Το τέλος θα έρθει από τον αυτοκράτορα Τίτο, υιό του Βεσπασιανού. Η ρωμαϊκή επίθεση εναντίον της πόλης ξεκίνησε τον Μάρτιο του 70 και τέλειωσε τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Ο αυτοκράτορας καίει τον ναό του Σολομώντος και σφάζει χιλιάδες Εβραίους. Ό,τι περισσεύει το στέλνει στην εξορία σηματοδοτώντας την αρχή της αιώνιας εβραϊκής διασποράς, η οποία θα λήξει 15 αιώνες αργότερα με την ίδρυση του παράνομου Σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ το 1948.

Η ελληνική κοσμοθέαση είναι πάντα διαμετρικά αντίθετη από την σιωνιστική δοξασία. Όποιος προσπαθεί να σας πείσει για το αντίθετο είναι τουλάχιστον ύποπτος. Η θεϊκή ελληνική γενιά δεν έχει κανένα κοινό με τους εγκεφάλους του ιερατείου πέριξ της Ιερουσαλήμ. Πάντα ο σιωνισμός κινούσε τα νήματα της πολιτικής των κοινοβουλίων και εισέβαλε είτε από την αριστερή πόρτα του κομουνισμού είτε από την δεξιά του καπιταλισμού και του φιλελευθερισμού. Τώρα προσπαθεί να διαβρώσει και τον εθνικισμό. Δεν θα τα καταφέρει... Οι δεξιοί και ακροδεξιοί που προαλείφονται για το κοινοβουλευτικό έδρανο δεν είναι εθνικιστές. Είναι όργανα του γνωστού περιούσιου τραπεζίτη. Δεν ξέρουμε πόσο καιρό θα μείνουν ακόμη απερίτμητοι. Οι Φιλισταίοι 2.000 χρόνια πριν άντεξαν όπως αντέχουν και σήμερα. Σαφώς δεν αναφέρομαι στους Άραβες ούτε στις θρησκευτικές ομάδες των ανταρτών της Χαμάς, της Φατάχ και άλλων φονταμενταλιστών της περιοχής.

Επειδή τα γεγονότα τρέχουν θα κλείσω με μια αναφορά στο σήμερα. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιος εξοπλίζει τους ισλαμιστές; Πού βρίσκουν τα όπλα οι σημερινοί τζιχαντιστές; Οι δεξιοί και ακροδεξιοί θα σας πουν από τον Ερντογάν. Και συνεχίζω την σκέψη μου. 50 χρόνια πριν δεν υπήρχε Ερντογάν. Ποιοι ήταν αυτοί που πυροδοτούν ανέκαθεν την μέση ανατολή και βασίζονται πάνω στις θρησκευτικές πεποιθήσεις που οι ίδιοι δημιούργησαν; Ποιοι είναι αυτοί που κρυμμένοι πίσω από την κουρτίνα κινούν τα νήματα με το χρήμα και τα όπλα που οι ίδιοι παράγουν; Τέλος, σε αυτόν τον Ερντογάν ποιος επιτρέπει να στέκεται όρθιος απέναντι στις 2 υπερδυνάμεις των Η.Π.Α. και της Ρωσίας που αν θέλουν τον συντρίβουν μονομιάς; Ποιος του δίνει την ικανότητα να παίζει το παιχνίδι του ισχυρού με γυάλινα πόδια; Μήπως έχει και αυτός την ευλογία κάποιου ιεχωβά καθιστώντας τον περιούσιο όχι ως προς την φυλετική του καταγωγή αλλά ως προς την πολιτική του καριέρα;

Θα επιστρέψουμε. Είναι υπόσχεση.

Θα επιστρέψουμε. Είναι καθήκον.

Αίμα και τιμή.

Πολεμοκράτης